Vicious

Αυτές τι μέρες νιώθω καταβεβλημένη από τα έργα του ΗΣΑΠ.
Επίσης αυτές τις μέρες καταλάβα πως όταν πρόκειται για την τελευταία θέση στο Χ13... "Πας Έλλην βάρβαρος"!

Εχτές αντιληφθηκα οτι το blogger.com απενεργοποίησε το ιστολόγιο μου γιατί λέει δεν είχε καμία πρόσφατη ανάρτηση..
Δεν προλαβαίνω να γράψω είναι η αλήθεια.
Δουλεύω,εχω μαθήματα και όταν δεν κάνω αυτά τα δύο παλεύω για τη θέση που λέγαμε στο Χ13..

Η κατάκτηση της θέσης αυτής μπορεί να γίνει πολύ βίαιη.

-----------

Βία-λέξη κλειδί.
Με απασχολεί πολύ τον τελευταίο καιρό.
Όχι τόσο με την ετυμολογική της έννοια-όσο με τις διαστάσεις που μπορεί να πάρει.

Τίτλος: "Η βία σε διάφορες μορφές της"
Υπότιτλος: " ΤΡΙΟ τραγούδιών που μέσα τους κρύβουν βία,όχι έτσι όπως την έχουμε συνηθήσει."


1.Σωματική βία-Συναισθηματική εκμετάλευση.
Κυκλοφόρησε το 1995 στο δίσκο "Τζάμπο" και μέχρι και σήμερα απότελει μια από τις "μεγάλες στιγμές" μιας συναυλίας.
Συντονίζει απόλυτα τις φωνές του κόσμου ειδικά όταν λέει "Κάτι με σπρώχνει να σου ρίξω μια μπουνιά".
Ωστόσο δεν περιορίζεται στη σωματική βία το τραγούδι αυτό.Η βία της απόρριψης, η αναντιστοιχία με το "Αμοιβαία τα αισθήματα μωρό μου".
Ο Νίκος Ζιώγαλας υπογράφει και τραγουδά το "Σαν στάρ του σινεμά" και κάνει ολους εμάς είτε δουλεύουμε σε συνεργείο,είτε σε καπνεργοστάσιο,είτε στο Λουμίδη,είτε στον ΗΣΑΠ,
να ταυτιστούμε με τον πρωταγωνιστή που ξεδίπλωσε τα φύλλα της καρδιάς του και το μόνο που πήρε ήταν μια υπογραφή.



-


2.Οι αποχωρισμόι είναι από τη φύση τους βίαιοι.
Κανείς δεν θέλει να αποχωριστεί κάτι που αγαπάει.
Οταν αποχωριζόμαστε πονάμε και κυρίως φοβόμαστε ότι μαζι με το πρόσωπο θα χαθεί και το συναίσθημα.
Φοβόμαστε ότι θα μας ξεχάσουν..Ξεχνιέται το συναίσθημα;
Η πιο σπαρακτική εκδήλωση του φόβου αυτού έρχεται στο στίχο του Βαγγέλη Γκούφα "Να με θυμάσαι και να μ'αγαπάς",
ντυμένη με τη μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου και με την ερμηνεία της Μελίνας Μερκούρη.
Η ηχογράφηση του τραγουδιού αυτού έγινε το 1964 στα πλαίσια ένος Ντοκυμαντέρ του αμερικάνικου ABC,στο οποίο η Μελίνα Μερκούρη είχε αναλάβει να αναδείξει την Ελλάδα.

-



3. Η πάροδος του χρόνου είναι βίαιη.
Είναι βίαιη για πολλούς λόγους,είτε γιατί γίνεται χωρίς τη θέληση μας, είτε γιατί πολύ απλά μας παίρνει πράγματα.
Παίρνει τη φρεσκάδα,τη νιότη,την ανεμελιά ενώ παράλληλα μας γεμίζει με ευθύνες,ερωτηματικά και ανασφάλειες.
Μας προβληματίζει και μας κάνει συνεχώς να κοιτάμε πίσω και να κάνουμε συνεχείς απολογισμούς.
Οι απολογισμοί φέρνουν νοσταλγία-φέρνουν επιθυμία να γυρίσει ο χρόνος πίσω και άλλα τέτοια ανέλπιδα..
Σ'αυτή τη βίαιη πάροδο του χρόνου,ενός χρόνου που τρέχει να προλάβει τον ακόμη πιό βίαιο ερχομό της μοναξιάς,αναφέρεται το επόμενο τραγούδι.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης γράφει τη μουσική,η Λίνα Νικολακοπούλου βάζει τα λόγια, η Τάνια Τσανακλίδου ερμηνεύει και το
1988 κυκλοφορεί το τραγούδι "Μαμά Γερνάω" από τον ομότιτλο δίσκο.

-

Έχω ήδη στο μυαλό μου αρκέτα τραγούδια ακόμη που μπορούν να μας περιγράψουν μορφές "βίας.
Όμως αύριο το πρωί έχω τη γνωστή μάχη στο Χ13.
Καληνύχτα μάγκες.

Στη μεγάλη πόλη η αγάπη έχει χαθεί ;;;

Το "Taxi Driver" είναι μια από της αγαπημένες μου ταινίες..

Οι ταξιτζήδες τη νύχτα χωρίζονται σε 3 κατηγορίες
1.αμίλητοι,ψυχροί,αντικοινώνικοι,που αφού σου κάνουν την τιμή να μπεις στο βρωμερό ταξί τους σε κοιτάνε με μισό μάτι.
Γι'αυτούς όλες οι ωραίες γκόμενες είναι πουτάνακια,όλα τα ωραία αγοράκια ειναι γκέι κλπ κλπ.
2.υπερβολικά ομιλητικοί,ψιλοχυδαίοι,αδιάκριτοι,κοιτάνε λίγο μπουτάκι και προσπαθούν να μάθουν που γύρναγες εσύ τέτοια ώρα,για να πάνε μετά στην πιάτσα να κουτσομπολέψουν με τους υπόλοιπους.
3.συμπαθείς,ευγενικοί,διακριτικοί,θα σε ρωτήσουν κάτι χαλαρό του στυλ "πώς σε λένε;" κλπ αλλά πάντα το αφήνουν σ'εσένα αν θα γίνει η κοινωνικοποίηση ή όχι..

Οι 2 τελευταίες κατηγορίες έχουν το κοινό στοιχείο ότι πάντα ο ταρίφας είναι πολυταξιδεμένος και έχει πάντα κάτι να σου πλασάρει σαν άποψη για όλα τα θέματα!!!!

Εχτές το βράδυ λοιπόν πήρα ένα ταξί-όχι πολύ αργά- και έπεσα στην τρίτη κατηγορία και είχα την τιμή να έχω οδηγό τον κύριο Παναγιώτη..(καμια σχέση με τον Robert De Niro)
Μπαίνω μέσα,λέω καλησπέρα,λέω τον προορισμό και μου λέει

• "δεν είσαι πολύ καλά απόψε ε;;;εμ σε είδα εγώ από τη μύτη,σε κατάλαβα,είσαι ευαίσθητο παιδί..βρέ μπας και είσαι ψαράκι σαν εμένα;;"
• "Ναι ψάρι είμαι πώς το καταλάβατε;;"
• "Σου είπα μαρή,από τη μύτη το κατάλαβα..μου τα'μαθαν εμένα στην αφρική αυτά,αυτές οι αραπίνες.."
• (χαμογέλασα,με ρώτησε το όνομα μου και απάντησα και αυτόματα προσέθεσε στο όνομα μου το -νούλα !!)
• "ε τώρα που σε βλέπω και προφίλ θα μπορούσες να είσαι και καρκίνος..ξέρεις εγώ έχω ωροσκόπο καρκίνο.."
• "έχω κι εγώ ωροσκόπο καρκίνο!!" και ξαφνικά ένιωσα οτι το βράδυ μου ξεμιζεριάζει..

Μου είπε διάφορα για το ζώδιο μας και μου είπε για τη γυναίκα του που είναι ζυγός και μου είπε να προσέχω τους ζυγούς και τους αιγόκερους γιατι εμείς τα ψάρια τους ερωτευόμαστε παράφορα..

• "να δω τα χέρια σου..αα πολλά νεύρα έχεις "...-νούλα",πόλλα νεύρα κορίτσι μου,γιατί έτσι;;είσαι και ανυπόμονη εεε;;;"
• "εεεε κύριε Παναγιώτη..είμαι νευρική γενικά..και ανυπόμονη ναι."
• "κατάλαβα..απο αυτά τα ψάρια που δεν αφήνουν τίποτα να πέσει χάμω ε;;ευτυχώς εγώ είμαι ζαμανφού..είδες μιλάω και γαλλικά.."
• (Χαμογελάω πάλι.)
• "για φέρε πάλι το χέρι σου..αγχώνεσαι κιόλας πολύ;;αμάν βρε κορίτσι μου,ένω εδώ στο χέρι βλέπω να φτάνεις τα 90,άμα έχεις τόσο άγχος και τόσα νεύρα θα γεράσεις πρίν την ώρα σου.."
• (βρήκες το ευαίσθητο σημείο μου..)"Αχ κύριε Παναγιώτη μη μου λέτε τέτοια και έχω μεγάλο θέμα με το τάιμινγκ γενικότερα.."
• "Ε μώρε μικρο κορίτσι έχεις θέμα!εγώ σου λέω για να ηρεμήσεις,να μην ανυπομονείς και να αγχώνεσαι λιγότερο και μια πενταετία ακόμα την έχεις στο τσεπάκι.."

Μετά άρχισε τις βαρετές ερωτήσεις "τι σπουδάζεις κλπ;" αλλά ευτυχώς ήμουν κοντά στο τέλος της διαδρομής..

Ο κύρ-Παναγιώτης δεν ήταν τυχαία στην πλατεία Μέμου που έψαχνα ταξί,ήταν εκεί για να με κάνει κι εμένα λιγο ζαμανφου..
δεν τα κατάφερε..δεν υπάρχει λόγος άλλωστε.
Την κάθε προσωπικότητα την χαρακτηρίζουν κάποια έμφυτα και κάποια επίκτητα στοιχεία που είναι δύσκολο να τροποποιηθούν και δεν πρέπει κιόλας γιατί η τροποποίηση σημαίνει αλλοίωση και αν αλλοιωθούν αυτά αλλοιώνουν και την προσωπικότητα.
Ακόμα κι όταν λέμε οτι κάποιος αλλάζει προς το καλύτερο,κατα βάθος ενοούμε πως βρήκε τρόπο να απαλύνει την ανάδειξη των έντονων χαρακτηριστικών της προσωπικότητας του (στην ουσία τα πιέζει προς τα μέσα).
Δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις να αλλάξεις κάποιον..είναι και εγωιστικό αν το σκεφτείς..
Ομολογώ πως για μια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό να "απαλύνω" κι εγώ τα νεύρα,το άγχος και την ανυπομονησία μου αλλά μπά..
Άλλωστε αν δεν είχα τα τρία αυτά χαρακτηριστικά που τόσο έντεχνα βρήκε ο κυρ-Παναγιώτης δεν θα ήμουν το "...-νάκι".

Υγ. Ο κύριος Παναγιώτης ήταν ένας άνθρωπός που μέσα στη μεγάλη πόλη καταφέρνει να εικοινωνήσει με το δικό του λαϊκό τρόπο κι αυτό είναι αγάπη.
Όσο κι αν νομίζουμε λοπόν οτι στη μεγάλη πόλη η αγάπη έχει χαθεί κάνουμε λάθος, γιατι τα πάντα είναι αγάπη που λέει κι ένας φίλος μου..

Flashback sto Flashdance..

Μετά το Μιχαλάκη (και μετα από αυτό το γελοίο "εθνικό διαδικτυακό" πένθος που έπεσαν τα Ελληνόπουλα γιατι είχε μεγαλώσει γενιές και γενιές-όπως το ΝΟΥΝΟΥ),
έφυγε ο Πάτρικ Σουέζι (ο κούκλος απο το Dirty Dancing)..
Φεύγουν οι άνθρωποι και παίρνουν μαζί την εποχή τους.


Footloose,Dirty Dancing,Fame,Saturday Night Fever,Grease,Flashdance κλπ..

Μια εποχή που από μικρή ήθελα να ζήσω,να μεγαλώσω με αυτά και να πάω κ εγώ στη Barbarela,στο Νotturno και στο Station One..
Να παίξω bowling στο Holiday Inn και στο εμπορικό κέντρο της Κηφισιάς και να φοράω rollers και η κασέτα απο το walkman μου να παίζει το She's a maniac..

Να προσπαθήσω να μάθω το χορευτικό του You're the one that I want..
Να μετονομάσω τον Τραβόλτα (ή τον Σταμάτη Γαρδέλη) σε ΙΟΝ γιατι είναι η πρώτη μου αγάπη και παντοτινή..
Να δώσω στους συμμαθητές μου τα παρατσούκλια από το Ρόδα -Τσάντα και Kοπάνα..
Να είμαι πάντα η Καίτη Φίνου και η άσχημη-με αραιά δόντια συμμαθητρια να είναι η Ρένα Παγκράτη..
Να κλάψω τους εφηβικούς μου έρωτες με το Τotal eclipse of the heart..
Να καψουρευτώ με το Hate myself for loving you.. (Αυτή είναι καψούρα-οχί η τωρινή σάχλα..)
Να κάνω περμανάντ,συνδυασμένη με τεράστιους κρίκους χρωματιστούς και να φοράω μποτάκια ΝΙΚΕ (αυτά τα φοράω και τώρα!!!) με γκέτες,κολαν και απο πάνω φουσκωτό γιλέκο σε φλούο χρώματα.
Να αγοράζω περήφανη σακάκια με βάτες και φορέματα "νυχτερίδες" από την Gallery Lafayette στη Βικτώρια..
Να φανταστώ πώς πρωταγωνιστώ στο Fame..
Να σνομπάρω τους Φατμέ -γιατί θα είμαι και μεγάλο ψώνιο και θα πηγαίνω μόνο σε ντίσκο,οχι σε καταγώγια όπως το Rodeo- και να μεγαλώσω για να ζητήσω συγχώρεση..
Να κάνω την επανάσταση μου με το Satisfaction..
Να αργήσω να καταλάβω το μεγαλείο του Bohemian Rhapsody των Queen.


Ντίσκο-Μιούζικαλ-Περμανάντ..
Το ΤΡΙΟ που άφησε εποχή..
Την εποχή που ήθελα να ζήσω..Το ΤΡΙΟ που ήθελα να ζήσω.. ;)

Η φίλη μου στη Λάρισα..

Χτές στη Λάρισα ήταν μια από τις ωραιότερες και ταυτόχρονα μια απο τις πιο "βαριές" μέρες που έχω ζήσει..
Ήρθε κοντά μου ένα κοριτσάκι μελαχρινό με μαύρα τεράστια γυαλιστερά μάτια,ενα πορτοκαλί παντελόνι και ένα φούξια μπλουζάκι
και μου έδωσε μια γαρδένια ψιλομαραμένη τυλιγμένη με ένα αλουμινόχαρτο,είχε κι άλλες σε μια τσάντα "Γαλαξίας"
Τη ρώτησα πώς τη λένε και δεν απάντησε,έφυγε..
Μετά από μισή ώρα περίπου ήρθε χωρίς την τσάντα και έκατσε στα σκαλάκια δίπλα μου,με ρώτησε πώς με λένε.
Τη λένε Κατερίνα,είναι 6 χρονών και δεν πάει σχολείο γιατί θέλει να είναι αλήτισσα και να παίζει με την τσάντα με τα λουλούδια..
Ανατρίχιασα.
Ήταν πολύ πειστική,με κοίταζε μόνο στα μάτια και στα χείλη.Ακόμα κι όταν δε μιλούσαμε και κοιτούσα αλλού την ένιωθα να με καρφώνει με τα μάτια της.
Μου ζήτησε ένα από τα βραχιόλια μου,της το χάρισα και ενώ περνούσε η ώρα και η Κατερίνα μου έκανε διάφορες ερωτήσεις
-για πράγματα που προφανώς δεν υπήρχε άλλος να την ενημερώσει- αναρωτήθηκα πώς και δεν την αναζητούν οι δικοί της.
Ρώτησα "η μαμά σου πού είναι;δεν πας να της πείς οτι κάθεσαι έδω να μην ανησυχεί;"
"Εγώ είμαι μόνη μου εδώ,εσύ τι είσαι;"

Σοκ

Ήταν μόνη της και αυτό ήταν ότι πιο στενάχωρο μου έχουν πει ποτέ.Ομως έδειχνε να το απολαμβάνει,ήθελε να είναι αλήτισσα.Εγώ ωστόσο ένιωθα ότι είχε πέσει στα βαθειά απο νώρις.
Και ενώ ένιωθα οτι θέλω να την κάνω να μ'εμπιστευτεί,ταυτόχρονα ένιωσα ότι αυτό το πλάσμα που τόσο ήθελα να προστατεύσω με κόλλησε στον τοίχο
με την ερώτηση που τόσο πηγαία μου έκανε.

Εγώ τι είμαι;;
Είμαι μόνη μου;;Δεν θέλω να είμαι μόνη μου.
Ωστόσο θέλω κ εγώ να είμαι αλήτισσα σαν αυτή,μπορώ όμως;;Αυτή γεννήθηκε αλήτισσα..

Πώς ορίζεται η μοναξιά ρε μάγκες;;
Ή μήπως η Κατερίνα εννοούσε το "μόνη μου" με την έννοια οτι τα καταφέρνει σαν μονάδα;ότι είναι αυτόνομη;
Έξι χρονών αυτόνομη μονάδα;;
Δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένα παιδάκι μπορεί να νιώθει μόνο του.Η Κατερίνα τη λέξη "μόνη" την έλεγε περήφανη.

Μάλλον ο Ρίτσος ήταν πολύ σωστός όταν έγραφε το ΤΡΙΟ "Καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα (1),μονάχος στη δόξα (2) και στο θανατο (3)"
αλλά εγώ νομίζω τελικά ότι είναι παραπάνω από τρία όλα αυτά στα οποία πορευόμαστε μόνοι μας.

Τελικά της γέλασα και απάντησα "Ολοι μόνοι μας είμαστε,απλά εσύ το κατάλαβες πρίν απο μένα.."
Χαμογέλασε και μου είπε "κοπελιά (είχε ξεχάσει το όνομα μου προφανώς) φεύγω,άμα ξανάρθεις στη Λάρισα θα είμαι η φίλη σου.."
Έκανα κίνηση να τη φιλήσω αλλα είχε ήδη φύγει η αλήτισσα..

"απλά τα πράγματα να λές και στα τραγούδια να μην κλαις.."

Συναυλία Σωκράτη.
Το κοινό πάει για :

• να χορέψει,
• να πιεί,
• να ξεδώσει,
• να πιεί,
• να γελάσει,
• να πιεί,
• να κάνει γνωριμίες εύκολα-του στυλ "μήπως έχεις καπνό να στρίψω;" κλπ,
• να πιεί,
• να πεί τον πόνο του στον διπλανό,
• να πιεί,
• να κλάψει,
• να ξαναπιεί,
• και προς το τέλος (πρίν πιεί τα τελευταία) να νιώσει βαθειά μέσα του τους στίχους και να τα δεί όλα -έστω και για λίγο- με άλλο μάτι..

Το κοινό του Σωκράτη περιγράφεται ωραιότατα με ένα ΤΡΙΟ γραμμένο απο τον ίδιο "Ευτυχείς, λυπημένοι και πότες"..
***********************

Ευτυχείς, λυπημένοι και πότες με κρασί, με καπνό, και δυο νότες ταξιδέψαμ' αργά, σε κρεβάτια ζεστά μα θαρρώ πως ξυπνήσαμ' αργά.

Live your myth in Athens!!!!

Μπορεί η Λίνα να γράφει και η Τάνια να τραγουδάει (και τυγχάνει να συμφωνώ απόλυτα)
"Δε μ' αρέσει, τι να κάνω
έχω κι έναν εγωισμό,
στην Αθήνα θα πεθάνω
άμα κάνω τουρισμό.."

αλλά θα κάνω τουρισμό στη Αθήνα!!

Όχι-όχι όσο παράδοξο κι αν ακούγεται δεν θα πάω "το καλοκαιράκι-στην ακρογιαλιά.." ούτε μεσα στο νεράκι θα πλέω με κανέναν μάγκα αγκαλιά !!

Θα πάρω σανδάλια χοντροκομένα με βέλκρο που θα κάνουν δυνατό "χριτς-χράτς",
θα φοράω λευκές κάλτσες ως το γόνατο,
κρεμασμένη μια Polaroid στο λαιμό,
σακίδιο στην πλάτη με εκατομμύρια αποθηκευτικούς χώρους,
καπέλο με ενσωματωμένο ανεμιστηράκι,
μπλουζάκι με τσολιάδες και τον Παρθενώνα,
έναν χάρτη παραμάσχαλα που θα λέει "Know Athens-Love Athens"
και θα στηθώ στην ουρά για να μπώ στο νέο μουσείο της Ακρόπολης!!
(κι όταν βγώ θα πάω για σουβλάκι στο Θανάση)
------------------------------
Εντάξει δε λέω είναι όμορφη η Αθήνα το καλοκαίρι-ειδικά τον Αύγουστο που λείπουν όλοι..
Τότε μπορείς να εκτιμήσεις τις -απο πολλούς (όχι από εμένα) απαξιωμένες- ομορφιές της πόλης αυτής..
Όταν θα τελειώνει το σκετσάκι με τον τουρίστα θα ακολουθούν τα εξής:
Θα γυρνάω μετα τη δουλεία στα Εξάρχεια,θα βρίσκω φίλους και γνωστούς και θα πίνω μπύρες!
Θα παρακολουθώ live,φεστιβάλ και σινεμά!!
Ωωωω ναιιιιιιιιι!!Σινεμά!!!!

"Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες τα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν
που δεν θα ξαναρθούν
μ' αγιόκλημα και γιασεμιά"

Πόσο πολύ μ'αρέσουν τα σινεμά!!!

Τέλος για να έχω και μια αίσθηση διακοπών,θα πηγαίνω γρήγορα διήμερα για να παρακολουθώ συναυλίες εκτός Αθήνας!!


**Εξάρχεια-Συναυλίες-Σινεμά**
Οκ δεν είναι και το ιδανικότερο ΤΡΙΟ για να περάσει κανείς το καλοκαίρι του αλλά, όπως έχω ξαναπεί, ως πρακτικά όντα διαλέγουμε πώς θα αξιοποιήσουμε τα δεδομένα μας για να περνάμε καλα ότι κι αν κάνουμε!!

Ό,τι φεύγει δε γυρνάει κι ό,τι έχεις είναι εδω..

Ακούω το soundtrack της ταινίας Uranya και χωρίς να έχω δει κάν την ταινία μ'έπιασε μια τρομερή νοσταλγία και μελαγχολία.
--------------------
Δεν είναι τυχαίο που δεκάδες στιχουργοί γράφουν για το πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια.
Δεν το είχα καταλάβει ποτέ μέχρι χτές..
Τη μια στιγμή είσαι σχολείο και πρίν καλά-καλά το καταλάβεις κοντεύεις 4ο έτος στο Πανεπιστήμιο.
Τη μια στιγμή ζεις τον παιδικό σου έρωτα και την άλλη έχουν περάσει τόσοι και τόσες που νομίζεις οτι τον ξέχασες. Τονίζω το "νομίζεις". (και ο τόνος δεν είναι για τον "παιδικό έρωτα" αλλα για το "ξέχασες")
Τι άτιμο πράγμα είναι η μνήμη;
Είναι επιλεκτική;
και αν ναι είναι από μόνη της ή εμεις την κάνουμε;

Δεν θέλω να ξεχάσω κανέναν και τίποτα.Μπορώ;
Θέλω να μείνω για πάντα νεα-ξέρω οτι δεν μπορώ.
Θέλω να προσπαθήσω.Θέλω να τα θυμάμαι όλα για να νιώθω για πάντα νέα.
Τι να κάνω;να γράφω ημερολόγιο;;;
-Άμα το βρεί κανείς μετά απο χρόνια θα γίνουμε ρεντίκολο!!(Βέβαια αμα γίνει ταινία θα σπάσει τα ταμεία!!!)-

Ξεχνάμε πιο εύκολα συναισθήματα ή ανθρώπους;;
Μα πώς είναι δυνατόν να ξεχνάμε συναισθήματα;;
Πόσο μάλλον ανθρώπους που μας γέννησαν (και γέμισαν) συναισθήματα;;(καλά η άσχημα)
Τα συναισθήματα είναι μαγικά και όμορφα όσο είναι πρωτόγνωρα..Όσο μεγαλώνεις και τα ξαναβιώνεις αλλοιώνονται.
Μάλλον εσύ αλλοιώνεσαι.
Αρχίζεις να υπεραναλύεις.Το ένα σου βρωμάει και το άλλο σου ξινίζει.
Ψάχνεις το τέλειο λες κ εσύ είσαι η Wonderwoman!!
(By the way μακάρι να ήμουν η Wonderwoman..!)

Η στιγμή περνά-οι άνθρωποι μένουν.Μένουν για να αντιμετωπίσουν την επόμενη στιγμή.
Θα'ταν ωραίο να παγώσει ο καθένας τη στιγμή του και να ζεί μέσα σε αυτή;;
Δε θα μάθουμε ποτέ.Δε θα μάθουμε γιατί ο χρόνος κυλά και οι άνθρωποι εξελίσσονται.

Τον τελευταίο χρόνο έπιασα τον εαυτό μου να ξεχνάει ανθρώπους που δεν πρέπει-που δεν θέλει-που ήταν τόσο σημαντικόι γι'αυτόν.
Κάποιους τους ξέχασα ηθελημένα-κάποιους άλλους ασυναίσθητα.
Δε θέλω όμως,θέλω να τους θυμάμαι όλους αυτούς που μου προσέφεραν κάτι,χαρά ή λύπη δε με νοιάζει..
Κάπου πρέπει να υπάρχει τη χρυσή τομή..

Σύνδεση δεδομένων μπάς και καταλήξουμε κάπου!
(1) Μνήμη (2) Συναισθήματα (3) Εξέλιξη
Το βρήκα!
Πρέπει να κρατήσω στη μνήμη μου όσο περισσότερα γίνεται έτσι ώστε καθώς μεγαλώνω να μπορώ μέσα απο τις αναμνήσεις μου να ανακαλώ συναισθήματα και ανθρώπους και να βλέπω την εξέλιξη μου.
Αυτό για όλους αυτούς που νομίζετε οτι ξεχάσατε.Σας γελάσανε μάγκες.Κανένας δεν ξεχνιέται ποτέ!

"Αγαπημένα πρόσωπα-αγαπημένα μάτια,έρχονται σαν τα κύματα κι αφήνουν κατακάθια.."
9/11/08

Λεξοκόντρες

Σήμερα θα αφήσουμε το ΤΡΙΟ στην άκρη,για να ασχοληθούμε με ΝΤΟΥΕΤΑ,και θα παίξουμε το παιχνιδάκι του Καλατζόπουλου που πολύ εύστοχα λέει "Το καλό απ'το κακό απέχει ένα γράμμα".


Καλό vs Κακό

Η διαφορά τους είναι τόσο λεπτή όσο φαίνεται!
"Έχει δάκρυα απο χαρά και δάκρυα απο κλάμμα"..
Μια φράση-ένα βλέμμα-μια κίνηση και αυτόματα το καλό μπορεί να μετατραπεί σε κακό και αντιστρόφως..
Αυτο ισχύει για τα πάντα..Απο τις προθέσεις μας απέναντι σε κάτι/κάποιον,μέχρι την παραπάνω τζούρα αλατιού που θα βάλεις στο φαΐ και θα γίνει λύσσα ενώ θα ήταν υπέροχο!

Φιλία vs Δειλία

"Μα η φιλία είναι φιλία-θέλει παιχνίδι και ταξίδι και αλητεία.."
Κοινώς η δειλία δεν χωράει στη φιλία..Άμα είσαι δειλός δεν μπορεις να προσφέρεις στον άλλον και η φιλία είναι ξεκάθαρα θέμα προσφοράς..

Αλήθεια vs Ηλίθια

Η ειλικρίνεια είναι κάτι που θαυμάζω στους ανθρώπους και όπως εγώ την προσφέρω απλόχερα στους άλλους,έχω την απαίτηση να κάνουν κι αυτοί το ίδιο.
Ωστόσο τι γίνεται άμα σου πούν την αλήθεια και νιώσεις ηλίθια;;

Θέμα vs Θύμα

Το πώς αντιμετωπίζουμε το κάθε θέμα μας δίνει ένα ρόλο απέναντι στο θέμα αυτο.
Ο τρόπος που οι άλλοι το αντιμετωπίζουν επίσης μπορεί να μας δώσει ρόλο!
Το θύμα είναι ένας ρόλος που ή μας τον κάνουν δώρο ή πολλές φορές τον παίρνουμε απο μόνοι μας απολύτως συνειδητά!

Φάση vs Φύση

Τι θα πεί περνάω μια φάση;
Εγώ νομίζω είναι φράση υπεκφυγής πραγμάτων,ατόμων,καταστάσεων και συναισθημάτων ενδεχομένως.
Ένας γρήγορος τρόπος να ξεφορτωθείς κάποιον.Είναι στη φύση κάποιων ανθρώπων να το κάνουν αυτό.

Φόβος vs Φόνος

Ο φόβος μπορεί να μας όδηγησει σε φόνο.
Κυριολεκτικά και μεταφορικά.Κυριολεκτικά νομίζω το αντιλαμβάνεστε όλοι.
Μεταφορικά τώρα,ο φόβος όταν υπάρχει στη ζωή μας μπορεί να μας οδηγήσει σε δηλητηριασμό της ψυχής και των συναισθημάτων μας και να τα σκοτώσει.
(πχ.Ο φόβος οτι ο γκόμενος σου σε κερατώνει μπορεί να σου καταστρέψει και ολόκληρη τη σχέση..)

Πόθος vs Πόνος

Εδώ δεν ξέρω τι να πρωτογράψω..
Έγω τα έχω άρρηκτα συνδεδεμένα στο μυαλό μου.
Είναι λάθος αλλα ως επι το πλείστον έτσι είναι..Αυτό μάλλον συμβαίνει γιατί αυτό που ποθούμε δεν το έχουμε -τουλάχιστον όχι με τη συχνότητα που θα θέλαμε- και αυτό μας πονάει ειτε σωμάτικα είτε ψυχικά (έμενα συνήθως ψυχοσωματικά).
Όταν έχεις αυτό που ποθείς και το έχεις δεδομένο παύεις να το ποθείς,το εξοικειώνεις και το αγαπάς άρα δεν ισχύει το πόθος-πόνος.

Κενός vs Καινός

Το να νιώθεις "καινός" είναι καλό.Είναι ωραίο γιατί νιώθουμε κάτι,πιθανότατα χαοτικό,πρωτόγνωρο -σαν τους πιτσιρικάδες που πάνε ακόμα σχολείο και κατεβαίνουν πρώτη φορά σε πορεία και τρώνε το δακρυγόνο της ζωής τους αλλά φτάνουν την πορεία ως το τέλος- τουλάχιστον είναι κάτι.
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να νιώθεις κενός,αδιάφορος για τα πάντα,χάνεις το νόημα και μένει το κενό..!!
Αλήθεια όταν λέμε οτι "νιώθουμε ένα κενό" μήπως λέμε μπαρούφες;Αφού είναι κενό πώς το νιώθουμε;

Έκει έχω κολλήσει τώρα στο κενό -για την ακρίβεια στον κενό πάτο του ποτηριού που δείχνει η εικόνα..γαμώτο!

(Μάγκες παρακαλώ συμπληρώστε αν θέλετε!)

Η Άννα και οι λεπτομέρειες....

Αγαπώ πολύ την λεπτομέρεια..
ζώ μέσα απο τη λεπτομέρεια..
Πιάνομαι απο λεπτομέρειες και μπορεί για αυτές να αποφασίσω να διαλύσω ή να φτιάξω κάτι.
Ποίο ομως είναι το όριο της λεπτομέρειας??
*****************
(Διάλογος)

• -Είναι λεπτομέρεια που σε βλέπω πάλι παντού?
• -"....."
• -Να θεωρήσω πάλι οτι δεν τρέχει τίποτα?και το κάρμα?τι απέγινε το κάρμα..?και εγώ που είμαι της λεπτομέρειας αυτή τη λεπτομέρεια πώς μπορώ να την αγνοήσω..?Θέλω να την αγνοήσω,μπορώ.Θέλω όμως πρώτα να καταλάβω αν είναι λεπτομέρεια..
• -"....."
• -Όχι λες ε?δεν είναι..μμμ και τι είναι νομίζεις..?
• -"....."
• -Καρμικο.. ε?και πώς υπερασπίζεσαι το κάρμα σου?
• -"....."
• -ααα δεν το υπερασπίζεσαι..Γιατί?
• -"....."
• -Τι θα πεί δεν μπορεις να το υποστηρίξεις..?Δεν καταλαβαίνω,δεν σε κατάλαβα ποτέ μου ,δεν με άφησες.
• -"...."
• -Τι πάλι θα μου την αφιερώσεις?Πάλι την "Άννα" ?

--------------------------------------

-"...Άννα μου, με τις αλλιώτικες συνήθειες, τις αλλιώτικες κινήσεις.
Είχες πολύ καλούς τρόπους.
Φαινόταν ότι ήσουν από άλλο κόσμο.
Όμως, εσύ έκανες ό,τι μπορούσες για να μην το δείχνεις.
Δεν περιφρονούσες τη φτώχεια αλλά ούτε σε γοήτευε ιδιαίτερα.
Όλα σε σένα ήταν διαφορετικά...."

• -Α μάλιστα..ναι ήμουν διαφορετική και γι'αυτό με διάλεξες..συμφωνώ,όμως που είναι το κάρμα?
• -"...."
• -Ναι ναι με συγχωρείς έχεις δίκιο δεν θα πρεπε να βιάζομαι.. πάμε παρακάτω..

-"..Ερχόσουν και μ' έβρισκες.
Το κρεβάτι μου, το στήθος σου...
Άννα, μικρή πρόστυχη κυρία..."

• -Απολάμβανες το σεξ μαζί μου..οκ κι αυτό το κατάλαβα..παρακάτω..

-"...Πού να 'σαι τώρα;
Ποιος ξέρει πώς περνάς...
Πού να 'σαι τώρα; Αχ πώς αντέχεις;
Χωρίς να έχεις αυτό που αγαπάς
και δίχως ν' αγαπάς αυτό που έχεις..."

• -Μα τώρα τι έρωτησεις είναι αυτές?αφού ξέρεις πού είμαι..!κάθε μερα με συναντάς τυχαία!!!
• -"..."
• -Α είναι τρόπος έκφρασης?πές το ρε φίλε και είχα ανησυχήσει..
• και να σου πω και κατι άλλο..πως ξέρεις οτι δεν έχω αυτο που αγαπάω..?
• -"...."
• -Α εσένα αγαπάω..?και δε σε έχω ε??πές το μας κ αυτό γιατί ανησύχησα για δεύτερη φορά..πάρακάτω γρήγορα!

-"..Ξέρεις Άννα εμείς οι δυο
ήταν γραφτό να συναντηθούμε.
Τι να ξέρουν; Πώς μπορούν να ξέρουν οι άλλοι;"

• -Να το και το κάρμα και ομολογώ είναι το μόνο που δεν μπορώ να αρνηθώ.

-"..Απόψε θα 'ρθω στο πρώτο σου όνειρο.
Μη γεράσεις Άννα, μη γεράσεις..."

• -Να έρθεις βέβαια!θα σου έχω αφήσει και γάλα με κουλουράκια όπως κάνω στον Άη-Βασίλη..και ευτυχώς για τα γηρατειά έχω ακόμη μέλλον..παρακάτω γιατι κουράστηκα και να γράφω..

-"...Ρούχα λευκά, βιαστικά μαζεμένα, λίγο πριν τη βροχή.
Μαζί τους χάθηκε και το φως.
Ένας σύντομος περίπατος, ακόμα...εκεί.Δίπλα στη θάλασσα.
Κι ύστερα...τέλος, τέλος. Κάνε κουράγιο, Άννα.."

• -Ακριβώς αυτό..ένας σύντομος περίπατος..κι ύστερα τέλος..ΤΕΛΟΣ..αυτό θέλω κι έγω..να έρθει ένα τέλος..κάνω κουράγιο..κάνω γιατι δεν παλεύεται αλλιώς το κάρμα μου..ή μάλλον το κάρμα μας..
• -"..."
• -Τι..?Το συγκεκριμένο τέλος θα αργήσει να έρθει...?λές ε?ίσως επειδή το εμποδίζουν οι λεπτομέρειες..
• -"...."
• -Ναι ναι καλά κάνεις και ρωτάς..στην περιπτωσή μας λοιπόν, για να σου λυθεί και η απορία, το τρίο ειναι "κάρμα-περίπατος-κουράγιο" και για να είμαι πιό λεπτομερής "ο καρμικός αυτός περίπατος θέλει κουράγιο".
• Το διαθέτεις?
• -"...."
• -Μμμ..το περίμενα..τελικά το τέλος ήταν πιο κοντά απ'όσο νόμιζες ε?
  

Σε φιλώ μάγκα μου.Καληνύχτα.

Dream a little dream of me..

Βαρέθηκα.
Κοιμάμαι-ξυπνάω
καθε μέρα το ίδιο.

καμιά φορά βλέπω και κανένα όνειρο να σπάει η μονοτονία..

όταν βλεπω όνειρα ξυπνάω προβληματισμένη.

Έχουμε διάφορα είδη ονείρων..

-Όνειρα τρομακτικά-σε κυνηγάνε δολοφόνοι και δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου..
-Όνειρα εξωπραγματικά-θάλασσες απο κρασί..
-Σεξο-όνειρα.
-Όνειρα που ξαναπροβάλλουν τα βιώματα σου.
-Όνειρα που θές να βγούν αληθινά.

Τα όνειρα ίσως σημαίνουν κατι.

Πώς τα ερμηνεύουμε..?
καζαμίας?
ονειροκρίτης?
Χορταρέας?
Αση Μπίλιου?
κοινώς ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του..

Έστω οτι κάθε στοιχείο ενός ονείρου σημαίνει κάτι και απο τη σύνθεση των στοιχείων αυτών προκύπτει μια ερμηνεία.
Είναι μονοσήμαντες οι ερμηνείες αυτές ή ο καθένας ερμηνεύει συμφωνα με τα γούστα του?

Όλο απορίες είμαι σήμερα..ουφ..

Τι είναι τα όνειρα?
είναι σκέψεις?
είναι επιθυμίες?
μυστικά?
προμηνύματα?
απαγορεύσεις?
φαντασιώσεις?

*ορμώμενος απο ποιό ερέθισμα ο εγκεφαλός μας σκηνοθετεί τα όνειρα και έπειτα τα προβάλλει στον τεράστιο βιντεοπροβολέα του..?*

Νομίζω πως τα όνειρα είναι κάτι που αγαπώ και μισώ ταυτόχρονα.
τ'αγαπώ γιατί έστω και στη φαντασία μου βιώνω πράγματα που δεν μπορώ να βιώσω στην πραγματική μου ζωη.
τα μισώ για τον ίδιο ακριβώς λόγο-μου επισημαίνουν διαρκώς τι ΔΕΝ πρόκειται να ζήσω..

Δεν ξέρω αν προτιμώ να

1. κοιμάμαι και
2. να ξυπνάω

ή αν θέλω να

1. κοιμάμαι,
2. ονειρεύομαι και
3. ξυπνάω..

είναι ένα ΤΡΙΟ που δεν ξέρω τελικά αν όντως θα φέρει την άνοιξη ή απλα θα με στείλει στο τρελλάδικο..

ακόμα και τα τραγούδια που τόσο αγαπώ δεν μου δίνουν απάντηση στο δίλημμα..
απο τη μία έχω μια αστείρευτη όρεξη για όνειρα ακούγοντας την Τσαλιγό να λεει
"πηγή ονείρων το κορμάκι σου,κι εγω απλός ονειροκρίτης.."
και απο την άλλη η Παπάζογλου με προστάζει κατηγορηματικά
"Μην ονειρεύεσαι - αυτό είναι - αυτό που βλέπεις.."

Δεν ξέρω μάγκες-πελάγωσα και μάλλον νύσταξα κιόλας..
πάω να κοιμηθώ και βλέπουμε..

Έλα περπάτα στο πλευρό μου-πάρε το βάρος το δικό μου..

Έχουμε συζητήσει για το μέλλον,για τα μυστικά,για τις σεξοσειρές,για τα sex shops,για τη μουσική κ για πολλά άλλα..
Μετά απο παρότρυνση φίλης λοιπόν -αν και νομίζω ήταν θέμα χρόνου- θα μιλήσουμε για χωρισμούς ή μάλλον (επειδή η λέξη χωρισμός μας παραπέμπει αυτόματα σε γκομενικό ζήτημα) καλύτερα για την οικιοθελή -ή μη- αποχώρηση κάποιων ανθρώπων απο τις ζωές μας.
Επειδή λοιπόν οι χωρισμοί αυτόματα ρίχνουν τους ανθρώπους στο παρελθόν μας και επειδή είμαι φανατική του παρόντος θα κάνουμε μια συνοπτική και όχι εκτενή αναφορά..


Οι άνθρωποι περνάνε και φεύγουν απο τις ζωές μας με κάθε τρόπο και ο κάθε τρόπος συνήθως καταδεικνύει και το ρόλο που έπαιζαν στη ζωή μας και το αν έφυγαν με τη θέληση μας ή οχι.
Ενδεικτικά θα δώσω 3 παραδείγματα:
-Σαν φούσκες που όσο ξαφνικά εμφανίστηκαν τόσο ξαφνικά σκάνε και φεύγουν.
Συνήθως σ'αυτήν την περίπτωση δε θέλαμε να φύγουν ή τουλάχιστον δεν το περιμέναμε και ο λόγος για τον οποίον φεύγουν ως επι το πλείστον μένει αδιευκρίνηστος.

-Σαν τα πιο βαριά αντικείμενα ένος αερόστατου που πρέπει αναγκαστικά να πεταχτούν στο κενό για να μπορέσει να συνεχιστεί η πτήση..
Εδώ έχουμε δύο υποδιαιρέσεις που συνιστούν η καθεμία ξεχωριστή περίπτωση..
α)είσαι το βάρος και σε πετάνε για να ξαλαφρώσουν
β)τους πετάς εσύ γιατί είτε σε βαραίνουν είτε σε καταπιέζουν είτε απλά δε σε αφήνουν να εξελιχθείς και να ανέβεις.

Στην περίπτωση που σε "πετάξουν" απο τη ζωή τους απογοητευεσαι-νευριάζεις-πολλές φορές σκοτώνεσαι από την πτώση και γενικά δεν σου δημιουργούνται και τα πιο ευχάριστα συναισθήματα.
Εδώ λοιπόν καλό θα ήταν να εκπαιδευτείς στην ελεύθερη πτώση έτσι ώστε πριν σε πετάξει ο άλλος,να έχεις το σθένος και την καθαρότητα σκέψης να πηδήξεις μόνος σου και να κάνεις και το κέφι σου..

Αν τώρα είσαι το β...πολυ καλα κάνεις!!!
Βέβαια δεν τους πετάμε με τη μία-τους δίνουμε μια ευκαιρία να γίνουν συνταξιδιώτες στο "αερόστατο" μας άλλα ως εκεί και με τους δικούς μας όρους.
Αν δηλαδή είναι "σκράπες" το θέμα θεωρείται λήξαν και δεν τίθεται καν θέμα "δεύτερης ευκαιρίας"-που την πήραν όλοι σκοινι-κορδόνι και λένε οτι την αξίζουν.
(Εγώ προσώπικα τις έχω κόψει τις δεύτερες ευκαιρίες-γιατι δεν υπάρχει λόγος να δώσεις σε κάποιον δεύτερη ευκαιρία από τη στιγμή που σου έχει ήδη πετάξει στη μούρη την πρώτη..)
Επειδή λοιπόν το τελευταίο διάστημα έχω βγάλει πολύ κόσμο από τη ζωη μου μπορώ να σας πω με βεβαιότητα οτι όταν "πετάς τα βαριά αντικείμενα απο το αερόστατο" το ταξίδι γίνεται πιο γρήγορο,πιο ευχάριστο και έχει πιο πολύ χώρο για νέους επιβάτες..
Και μη σας πιάνουν συναισθηματισμοί και μαλακίες-να ξέρετε οτι κανείς δε βάζει κανέναν πάνω απο τον εαυτό του και καλο θα ήταν να λειτουργείτε με βάση την ΔΙΚΗ ΣΑΣ ψυχική υγεία και γαλήνη γιατί μόνο αν είστε καλά με την πάρτη σας μπορείτε να κάνετε καλό και στους άλλους..

Αφιερωμένο στην Κατερίνα μου αυτό το κείμενο.
Φιλιά μάγκες.

Είν' η αγάπη που δε χώρεσε τα πιο βαθιά μας μυστικά..

"Έχω ένα μυστικό κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη."
Γνωστό σε όλους το άσμα..
Προσωπικά δε μ'αρέσει καθόλου η Βουγιουκλάκη.
Σιχαίνομαι το δήθεν ύφος "μουσίτσας" - πάντα προτιμούσα την Καρέζη..

Έχω πολλά μυστικά τον τελευταίο καιρό..
Δεν ξέρω γιατί τα κρατάω μυστικά -ενώ υπάρχουν πρόθυμοι και εχέμυθοι άνθρωποι στη ζωη μου με τους οποίους θα μπορούσα να τα μοιραστώ..

*******

Από την άλλη έρχεται ο Νίκος Πορτοκάλογλου με τρομέρα παραδοτικό ύφος να μας πεί "Παρ'τ' όνομα μου,τα μυστικά μου.."
και να με κάνει να σκεφτώ το ενδεχόμενο του να αποκαλύψω τα μυστικά μου - αφενός για να ξαλαφρώσω και αφετέρου για να δεθώ περισσότερο με τον άνθρωπο που θα τα αποκαλύψω..

Είναι αλήθεια οτι τα μυστικά όταν αποκαλύπτονται δημιουργούν ενα είδος δεσμού στους "μετέχοντες εις την αποκάλυψη"..
Από την άλλη τα μυστικά που αποκαλύπτονται και η επιλογή των ατόμων που θα κάνει κάποιος την αποκάλυψη,μπορεί να δημιουργήσουν παρεξηγήσεις του στύλ "Γιατί το ξέρει αυτός/ή και όχι εγώ..?"
Ωστόσο δεν αναφέρομαι στα "καθημερινά" και "συνηθισμένα" μυστικά-που εν τέλει δεν είναι μυστικά..
--------------------------------
Ας ορίσουμε την λέξη "μυστικό"
μυστικό :γνώση ή πληροφορία που είναι ή πρέπει να παραμείνει μυστική, να μην ανακοινωθεί σε άλλους
Τι μας κάνει όμως να θέλουμε να κρατήσουμε κάτι κρυφό..?
Κάτι παράνομο,κάτι ανήθικο -με τη στενή έννοια της ηθικής που χρησιμοποιεί η κοινωνία μας- ,κάτι που δεν υπάρχει λόγος να το γνωρίζει κανείς πέραν των άμεσα θιγόμενων..?
Σε κάθε περίπτωση τα μυστικά συνήθως αφορούν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα..
Αφορούν βιώματα μας/πράξεις μας/συναισθηματά μας για τα οποία είτε αισθανόμαστε ντροπή,είτε φόβο για τις συνέπειες,είτε νιώθουμε τόσο υπέροχα που τα βιώσαμε που οποιαδήποτε προσπάθεια εξιστόρησης -όσο ωραία λόγια και να χρησιμοποιήσουμε- θα είναι πεζή και οι άλλοι δεν θα καταλάβουν..
(όχι γιατί δε θέλουν αλλα γιατί πολύ απλά αν δεν βιώσουν κάτι αντίστοιχο δεν μπορούν..)

Τα μυστικά μας είναι κομμάτια της ζωής μας..όλοι έχουμε και όλοι τα αγαπάμε..ξέρετε γιατί?
Θα σας δώσω στα γρήγορα 3 (!!!) λόγους
1.γιατί όσο κρατάμε μυστικά κρατάμε ζωντανές αναμνήσεις..
2.γιατί το να κρατάς ένα μυστικό σε αναγκάζει να είσαι σε διαρκή επικοινωνία με τον εαυτό σου -κατί που πολλοί ξεχνάνε
3.γιατί πόσες φορές έχετε σκεφτεί ενα μυστικό σας τόσο έντονα ώστε να σας έρθει η "μυρωδιά του" και να ανατριχιάσετε..?
Αυτό το τελευταίο για μένα συντελεί απο μόνο του τον πιο σημαντικό λόγο για να κρατάει κανείς ένα μυστικό..
Κάνενας άνθρωπος-καμία κατάσταση (έρωτας-φιλία) δεν μπορεί να χωρέσει τα μυστικά μας..μόνο εμέις μπορούμε να τα στεγάσουμε μέσα μας και να βρούμε λύτρωση μέσα από την περιπλάνηση μας σε αυτα..

".Είν' η αγάπη που δε χώρεσε τα πιο βαθιά μας μυστικά.."

Προτιμώ τη Μάγια τη μέλισσα..!

Τις τελευταίες μέρες ακούω παντού για τις προφητείες των Μάγιας για το τέλος του κόσμου το 2012.
Βέβαια δεν είναι μόνο οι Μάγιας,αντίστοιχες "προφητείες" απο διάφορες ομάδες έχουν κυκλοφορήσει..
"Ο πλανήτης Nibiru που θα έρθει τόσο κοντά στη γή που θα μετατοπιστούν οι πόλοι της γής.."
"Σύνοδος του 2012: Άρης,Κρόνος,Ερμής,Ήλιος,Αφροδίτη,Σελήνη,Δίας."
Μετά ερχοντα οι δωδεκαθειστές να μας πούν τα δικά τους
"Η ομάδα των «Ε» λέει ότι θα έρθουν οι Θεοί καθώς και ότι θα ενεργοποιηθεί το DNA των ... Ελλήνων.Οι Έλληνες θα είναι η μόνη φυλή που θα μείνει να διαιωνίσει το ανθρώπινο είδος"
Η γη θα σταματήσει να γυρνάει για 3 μέρες και όλοι μας θα γίνουμε φώτεινες οντότητες-διάφανες που θα βλέπουν από το φώς που οι ίδιοι θα εκπέμπουν
θα βιώνουν τα πάντα στο απόλυτο πουθενά (τα πάντα όλα που λέει και ο Αλέφαντος..)!!!

Ένα ακόμη που με συγκλονίζει σαν προσωπικότητα και με κάνει να τα πάρω λίγο πιο σοβαρά αυτά είναι οτι τα μέντιουμ δεν μπορούν να "δούν" πέρα από το 2012.
Αυτή η λεπτομέρεια υπήρξε καταλυτική..

Η αλήθεια είναι πως οι Μάγιας έχουν αποδειχτεί άρκετα αξιόπιστοι στις προβλέψεις τους και γενικά είναι επιστημονικά αποδεδειγμένα τα λεγόμενα τους και αυτό με κάνει να είμαι λίγο επιφυλακτική οτι μπορεί να επαληθευτούν και τώρα..
Ας αναλογιστούμε λοιπόν τι θα πρέπει να προφτάσουμε να κάνουμε ως τις 21-12-2012 για να μην πάμε πικραμένοι..
Αν το σκεφτείς δηλαδή είναι μια καλή πρόφαση να κάνουμε ότι θα θέλαμε να κάνουμε σε όλη μας τη ζωή μεσά σε 3 χρόνια που απομένουν..
-Να δοκιμάσουμε να γίνουμε ηθοποιοί-τραγουδιστές-μίμοι-ακροβάτες-πολιτικοί-οδηγοί της Φόρμουλα 1-ηρωίδες του Sex and the City-γκόμενες ναυαγισμένες στο νησί του LOST με τον Sawyer και τον Jack (Εγώ προσωπικά προτιμώ τον Locke)
-Να πάμε όλοι στη "στιγμή της αλήθειας" να ξεφτιλιστούμε και να γίνουμε και διάσημοι και πλούσιοι!!
-Να κάνουμε σέξ όσο προλαβαίνουμε γιατί μετά υποθέτω πως αν είμαστε διάφανοι δε θα'μαστε και ότι πιο σεξουαλικό υπάρχει..
-Να πούμε σε όλους όσους μας τη δίνουν οτι μας τη δίνουν και οτι πρέπει να κόψουν το υφάκι γιατί το τέλος του κόσμου έρχεται και θα τους κοπεί και το γέλιο και το ύφος..
-Να μη χαλιόμαστε για κανέναν και για κανέναν λόγο..
-Να χαλάσουμε ότι λεφτά έχουμε γιατι μαζί του δεν τα πήρε ποτέ κανείς..

"Είναι η ζωή μικρές στιγμές και τίποτα άλλο.." που λέει και η αγαπημένη Τσαλιγοπούλου..

Επειδή λοιπόν τα μέντιουμ δεν μπορούν να δούν μετά το 2012 εγώ πήρα κάποιες σημαντικές αποφάσεις..
Tρίο σημαντικών αποφάσεων για την ακρίβεια..
1.δεν θα κάνω παιδιά πρίν το 2012 για λόγους ηθικής..
2.θα πάρω πτυχίο μεχρι το 2011 για να είμαι μια διάφανη οντότητα πτυχιούχου οικονομικών..
3.θα μάθω τη γλώσσα που μιλάνε στην Αλάσκα -αυτή τη στιγμή μου διαφεύγει το ονομά της- για να μπορώ να συνεννοηθώ βρε αδερφέ όταν αντιστραφούν οι πόλοι και κατοικήσουμε σε igloo..

* Ένας κόσμος,μία μουσική..*

Την Πέμπτη το βράδυ με ενημέρωσε μια φίλη (διαδικτυακή φίλη για την ακρίβεια)
οτι θα κάνει εκπομπή σ'ένα web radiο..
Συντονίστηκα..
Άκουσα τη φωνή της κοπέλας που δεν έχω δει ποτέ από κοντά και την ένιωσα γνώριμη και οικεία..
Η Σ. μου έκανε την πρώτη αφιέρωση της ζωής μου και εγώ σχεδόν κατουρήθηκα από τη χαρά μου..
(Περιττό να αναφέρω οτι μου αφιέρωσε κυρ-Νίκο..)
Για την ακρίβεια συγκινήθηκα και μόνο που σκέφτηκε να παίξει τραγούδι που θα μου άρεσε..
Εκείνο το βράδυ μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ πως μπορεί ένας ανθρωπος που δεν έχεις συναντήσει να σε νιώσει και να σε κάνει να νιώσεις καλά..
Εννοώ οτι υπάρχουν ανθρωποι που είναι γύρω σου,υπάρχουν,τους αγγίζεις αλλά δεν νιώθεις να σε "αγγίζουν",
δεν σε "νιώθουν"
και παράλληλα υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να σε κάνουν να νιώσεις πολύ καλά ακόμα και αν δεν τους βλέπεις συχνά ή και ποτέ..


Λένε οτι η μουσική ενώνει τον κόσμο,φέρνει τους ανθρώπους κοντά,
οτι η γλώσσα της μουσικής είναι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν όλοι..
(εδώ προσθέτω εγώ και τη γλώσσα του σώματος..χχ)
Πάντα μ'αρεσε όλο αυτο σαν σκεπτικό,όμως παράλληλα το είχα
στο πίσω μέρος του μυαλού μου σαν μια απλή ατάκα που λένε οι παραγωγοί
του ΚOSMOS και του Έν λευκώ..
Τι είναι η μουσική για εσάς..?
Για εμένα είναι συσσωρευμένα συναισθήματα -πόσα τραγούδια νιώθουμε οτι γράφτηκαν για μας και μας εκφράζουν 110%..?
Τι μαγικά μπορεί να κάνει η μουσική?
Η μουσική φτιαχνει ζευγάρια -γνωρίζεις γκόμενο/α σε μια συναυλία..
Η μουσική χωρίζει ζευγάρια -ο γκομενος/α σου λέει οτι δεν γουστάρει τον Πορτοκάλογλου..
Η μουσική χαρίζει απόλαυση -μια καλή μουσική παράσταση=πολιτισμικός οργασμός..


Επίσης το Ίντερνετ ενώνει τον κόσμο..
με άλλο τρόπο,άλλα κριτήρια,άλλο σκοπό ομώς ενώνει..
Όλοι μας (οι χρήστες του διαδικτύου) έχουμε αναρωτηθεί και
πιθανότατα επηρεαστεί απο το γνωστό "Το Ιντερνετ κανει τους ανθρώπους απόμακρους,
κλεισμένους στους εαυτούς τους, ο κόσμος δεν βγαίνει πια έξω, δεν δημιουργεί ανθρώπινες σχέσεις, προτιμά να κάθεται στον υπολογιστή και να φλερτάρει διαδικτυακά..κλπ"
Όλα τα εντός εισαγωγικών ισχύουν εν μέρει αλλά είναι λίγο υπερβολικά και μάλλον φωτογραφίζουν ανθρώπους χωρίς μέτρο στη ζωή τους..
Τι είναι το Ίντερνετ για εσάς..?
Για εμένα (πέρα απο τις απίστευτες ευκολίες που προσφέρει) το Ίντερνετ δημιουργεί γενικά ανθρώπινες σχέσεις..
Τι μαγικά μπορεί να κάνει το Ίντερνετ..?
Το Ιντερνετ φτιάχνει ζευγάρια -οι γνωστοί cyber γκόμενοι και γκόμενες..
Το Ιντερνετ χωρίζει ζευγάρια -όταν πίανεις το σύζυγο να φλερτάρει με "τον/την χρήστη sexmachine78"
Το Ίντερνετ χαρίζει ηδονή -cyber sex,youporn κλπ


************
Νομίζω πως το συγκεκριμένο τρίο απορρέει σχετικά εύκολα..

1.Μουσική..
2.Ίντερνετ..
3.Ανθρώπινες σχέσεις..


Στη δική μου περίπτωση η μουσική στο Ίντερνετ με βοήθησε να γνωρίσω
αξιόλογους ανθρώπους..
όχι απλά να τους γνωρίσω..
να δεθώ και κάποιους απο αυτούς να τους βάλω στη ζωή μου σε διάφορους ρόλους..
Κοινώς να κάνω ανθρώπινες σχέσεις..

Φιλάκια μάγκες..

"Εις το επανιδείν" που λέει κι ένας φιλος..

Στη ζώνη του λυκόφωτος..

Σάββατο βράδυ..
Είμαι στο σπίτι μιας κοπέλας από τη δουλειά στο Ν.Κόσμο που έχει γενέθλια και έχω πάει να της ευχηθώ..
Φεύγω με το μετρό από Συγγρού-Φίξ στις 2 παρά με σκοπό να πάρω τρένο στην Ομόνοια και να πάω Ηράκλειο..
Έχω καταναλώσει όπως είναι φυσικό και σύνηθες τη δέουσα ποσότητα αλκοόλ..

Στην Ομόνοια ανεβαίνω τις σκάλες πρός τις αποβάθρες και κάθομαι στο παγκάκι..
Με πλησιάζει νεαρός (πολύ ωραίος και χώρις να έχω καταναλώσει αλκοόλ..) και μου προσφέρει το εισιτήριο του-καθώς προστάζει πλέον ο άγραφος νόμος όσων χρησιμοποιούν Μέσα Μαζικής Μεταφοράς..
Το παίρνω με πλατύ χαμόγελο (και μάλλον ηλίθιο..)
Ο νεαρός φεύγει και συνειδητοποιώ οτι έχω κάρτα απεριορίστων διαδρομών επόμενως το εισιτήριο μου ήταν άχρηστο..
Αποφασίζω να το δώσω σε κάποιον άλλον και πράγματι το δίνω σε έναν τυπάκο γύρω στα 30 (μάλλον δημόσιος υπάλληλος ήταν απο το look..)
και αυτός το παίρνει χαμογελαστός..
Έρχεται το τρένο,μπαίνουμε μέσα,βρίσκω θέση (κλασσικά εικονογραφημένα για μένα..) και ο τύπος κάθεται όρθιος
απεναντί μου και με κοιτάζει σε όλη τη διαδρομή..
Δε δίνω σημασία,υποθέτω οτι απλά το κάνει από ευγένεια..
Είμαστε Πευκάκια..
Μουρμουρίζω μέσα απ'τα δόντια μου (γιατί έχω πάντα τα ακουστικά στα αυτιά..)-σε mood πολύ χαλαρό και νυσταγμένο "Τι θα πει απαγορεύεται δεν έεεεμαθα,ένα νόοοομο ξέρει μόνο η καρδία μου..πάντα έκανα ότι ήθελα.." κλπ..
Αδείαζει η θέση δίπλα μου και ο δημόσιος υπάλληλος έρχεται τσούκου-τσούκου και θρονιάζεται..
Συνεχίζω-κοιτάζοντας στο κενό "Για ο,τι έχω κάνει δε μετανοιώνω-δε μετανοιώωωωωωνωωωω..είναι η ζωή μια πλάνη γεμάαατη δάαακρυ και ψέμα μόοοοονοοοο..."
Με την άκρη του ματιού μου πιάνω τον "υπάλληλο" να κουνάει τα χείλη του και συνειδητοποιώ οτι μιλάει σε μένα..
Βγάζω το ένα ακουστικό και λέω πολύ ευγενικά :
"Ορίστε..?συγγνώμη μα δεν σας άκουσα.."

Δημ.Υπ.: Λέω,θα ήθελες να πάμε για ένα ποτό..?

*******ΤΟΪΝΚ!!!**********

Laura:"Εεε δε νομίζω.."
Δημ.Υπ.: Α κατάλαβα..θές να σε πάρω πρώτα τηλέφωνο..

(και μου κάνει ένα και καλά "πονηρόυλα" νεύμα..)

*******ΤΟΪΝΚ 2ο**********

Αναρωτιέμαι ΠΟΟΟΟΣΟΟΟΟΟΟ ήπια ώστε να παρακουω..?
και αν δεν φταίει αυτό αναρωτιέμαι "Θέε μου τι ακούω..??"
και το κυριότερο όλων..τί να απαντήσω σε τύπο με spooky φυσιογνωμια (όσο περνούσε η ώρα τόσο χειρότερο τον έβλεπα)
που μπορεί να με ακολουθήσει??

Laura: Εεεε ναι,καλά..πάρε με..

και εκείνη τη στιγμή κοιτάζω το εισιτήριο που το στριφογυρίζει στα δάχτυλα του και συνειδητοποιώ οτι έχει όντως πάνω γραμμένο ένα τηλέφωνο..
Τότε έπεσε το δίφραγκο..
Ο νεαρός στην αρχή μου έδωσε το εισιτήριο που είχε πάνω το τηλεφωνό του (!!!!) και
εγω το έδωσα στον σχιζοφρενή-δολοφόνο-δημόσιο υπάλληλο και νόμιζε οτι του έκανα πεσιματική!!!!
και άντε να έξηγήσεις στον τρελλό τι έχει συμβεί...
(Και πάνω που είμαι έτοιμη να πνίξω τον πόνο μου και να ξαναβάλω τα ακουστικά μου..)
Ο συνδυασμός όλων αυτών,σε συνδυασμό με το πόσο είχα πιεί με έκαναν να εκραγώ όταν άκουσα το εξής..

Δημ.Υπ.: Πώς σε λένε..?
Laura: Θεανώ..
Δημ.Υπ.: Ά σα να λέμε Θεώνη δηλαδή..?

Ο τύπος χτύπησε φλέβα..

Laura: Όχι νεαρέ μου (νεαρέ μου??για όνομα..τι σκεφτόμουν!!!) Το Θεώνη παραπέμπει σε 40άρα γεροντοκόρη-δικηγόρο-σε μονοκατοικία-με εκατομμύρια γάτες-που άκουει Τσανακλίδου "Γερνάω μαμά" και γουστάρει..
σου φαίνομαι να ανήκω σε καμία απο τις παραπάνω κατηγορίες??

Δημ.Υπ.: Σα να λέμε Θεοφανώ δηλάδη??

Laura: Α δε θα συνεννοηθούμε σήμερα..!!τι άκριβως σε δυσκολέυει φίλε μου?? είπαμε ΘΕ-Α-ΝΩ..!
δηλαδή αν μου έλεγες οτι σε λένε Δημήτρη θα σου λεγα <<Α δηλαδη σα να λέμε Τζίμης??>>

Ο τύπος παγωτό και κοντεύουμε Ηράκλειο..

Δημ.Υπ.: Καλά με συγχωρείς..θα σε πάρω τηλέφωνο..


Laura: ΟΚ καλό βράδυ,καλά Χριστούγεννα..!

Έβαλα τα ακουστικά και κατέβηκα απο το τρενάκι του τρόμου..
Δεν ξέρω αν ο σχιζοφρενής τηλεφώνησε στον κούκλο.. Υποθέτω πως ναι.. Το σίγουρο είναι πως αν δε είχα πιεί και είχα συνειδητοποιήσει νωρίτερα τι είχε συμβεί θα το είχα χειριστεί λίγο καλύτερα και ίσως να είχα πάρει εγώ τον κούκλο..
Δε βαριέσαι..

--ΤΡΙΟ--
1.Οικονομική κρίση (δίνουμε το εισιτήριο στον επόμενο)
2.Αγαμία (γράφουμε το κινητό μας στο εισιτήριο και μετά το δίνουμε στον επόμενο)
3.Αλκοολισμός (δεν κοιτάμε το κινητό που γράφει πάνω στο εισιτήριο και το δίνουμε σε ψυχοπαθείς που καίνε κάρβουνο..)

Αυτό που λέμε "Καλή ανάγνωση.."

Είναι σα να ξεκινας ένα βιβλίο περίπου 250 σελίδων τον Ιούνιο.. Μέχρι τον Ιούλιο έχεις κυριολεκτικά ρουφήξει τις πρώτες 75 σελίδες με πολύ πάθος και ενδιαφέρον για τη συνέχεια.. Ξαφνικά μέσα στον Ιούλιο έχεις στα χέρια σου το βιβλίο και είσαι έτοιμος να το ανοίξεις και όταν το κάνεις συνειδητοποιείς οτι η σελίδα 76 είναι κενή.. Μέσα στον Αύγουστο ανοίγεις και ξανανοίγεις το βιβλίο ωσπού κάποια στιγμή ναι!!!!! είναι εκεί! Η σελίδα 76 που με τόση ανυπομονησία θες να διαβάσεις είναι εκεί.. Τη διαβάζεις και συνειδητοποιείς ξανά οτι η 77 είναι κενή..
Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου..

Αρχίζεις να λές οτι "οκ δεν έγινε και τίποτα σιγά το κωλοβιβλίο","θα πάρω άλλο καλύτερο" και άλλα πολλά
του στύλ "μας είσαι πλέον περιττός" τα οποία είναι τόσο υποκριτικά όσο ακούγονται..
Σεπτέμβρη αποφασίζεις να το ξανανοίξεις και με πρόσωπο γεμάτο χαρά βλεπεις την πουτάνα την 77 αλλά πλέον είσαι καχύποπτος και κοιτάς να δείς αν υπάρχει 78..
Μετά βίας μέσα στον Οκτώβρη γράφονται 2 παράγραφοι της 78..
Νοέμβρης-Δεκέμβρης ούτε καν κεφαλίδες ή έστω υποσέλιδα..

Οπότε πάιρνεις την απόφαση και πάς μέχρι το τυπογραφείο βρε αδερφέ να δείς τι παίζει
και να τους εξηγήσεις πόσο πολυ απολάμβανες αυτό το βιβλίο..
πόσο άδεια σου γέμισε τις ώρες του καλοκαιριού..
και εκεί σου λένε οτι όχι μόνο τους τελείωσε το μελάνι αλλά οτι έκλεισε το εργοστάσιο..

Τότε είναι η στιγμή που αποφάσισα να κλείσω το βιβλίο..
όχι θυμωμένη..
όχι πληγωμένη..
χωρίς να με πειράζουν πια οι λευκές σελίδες..
ανακουφισμένη γιατί ήξερα οτι θα γινόταν best seller αν τελικά ο συγγραφέας μας είχε κάνει την τιμή να το τελειώσει.. και γιατί εγώ το χρέος μου "απέναντι στην τέχνη" το είχα εκπληρώσει και με το παραπάνω...

--έχοντας ήδη επισκεφτεί ενα χαριστικό παζάρι βιβλίων.. (δράση-αντίδραση υποθετω..)--

Δεν ξέρω πόση τύχη μπορεί να έχω στα επόμενα βιβλία.. παντως το σίγουρο είναι οτι
άλλαξα μάρκα καφέ..
Μόνο Nes Cafe πλέον..

Το καθιερωμένο "ΤΡΙΟ" του συγκεκριμένου κειμένου δεν απορρέει εμφανώς αλλά οι άμεσα θιγόμενες θα καταλάβουν..
"Ημίγλυκος-Σέξ-Τεχνολογία" το Τρίο που πήρε και σήκωσε το δικό μας τρίο..

---------------------------------
(επειδή πολλές παρεξηγήσεις είχαμε να διευκρινήσω οτι το παραπάνω κείμενο δεν σημαίνει αυτόματα οτι ξεχάσαμε τι συμβαίνει γύρω μας)

Παιδιά,της Ελλάδος παιδιά..

Έχω την αίσθηση οτι η Σοφία δεν εννοούσε ακριβώς αυτό..


Η είδηση:
"Νεκρός από σφαίρα ειδικού φρουρού της αστυνομίας έπεσε το βράδυ του Σαββάτου 16χρονος στην περιοχή των Εξαρχείων,
Οι δύο ειδικοί φρουροί που επέβαιναν στο περιπολικό τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, συνελήφθησαν και ανακρίνονται στο Τμήμα Εγκλημάτων κατά Ζωής της Ασφάλειας Αττικής."
Η είδηση του θανάτου του 16χρονού Αλέξη Γρηγορόπουλου εξαπλώθηκε με ταχύτατου ρυθμούς σε όλη την Ελλάδα..

Τα επακόλουθα:
"Μετά το τραγικό περιστατικό σήμανε συναγερμός.
Αντιεξουσιαστές και διμοιρίες των ΜΑΤ συγκεντρώθηκαν στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων και του Πολυτεχνείου
με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν συγκρούσεις.
Έκρυθμη ήταν όλο το βράδυ η κατάσταση τόσο στην Αθήνα όσο και σε άλλες μεγάλες πόλεις.
Σήμερα Κυριάκη συνεχίζονται οι φασαρίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.."
-δακρυγόνα
-Φωτιές
-καταστροφές περιουσιών
-τραυματισμοί
-"κλεφτοπόλεμος" στα στενά που λένε και στο MEGA

************************************

Η μαρτυρία του αυτόπτη μάρτυρα κ. Παπαδημητρίου στο MEGA:

“Έρχεται ένα περιπολικό στην Τζαβέλα-Ναυαρίνου. Σταματάει το περιπολικό και κοιτάει προς τα κάτω. Σαν να έψαχναν κάτι. Διαπληκτίζονται λεκτικά με μια ομάδα μέσα από το περιπολικό με μια παρέα ανθρώπων. Δεν ήταν κουκουλοφόροι. Υπάρχουν καφετέριες εκεί και ήταν τα παιδιά. Κατεβαίνουν από το περιπολικό οι αστυνομικοί μετά από 50μ και λίγα λεπτά μετά τον λεκτικό διαπληκτισμό.

Δεν έγινε επίθεση και δεν υπάρχει σωματική επαφή. Ούτε στο περιπολικό έγινε κάποια επίθεση. Μόνο μια ομάδα ανθρώπων άρχισε να φωνάζει. Πετάχτηκαν πλαστικά δύο μπουκάλια νερό και ήταν στην θέση τους οι αστυνομικοί. Ξαναμπαίνουν στο περιπολικό και φεύγουν προς Χαριλάου Τρικούπη και γυρίζουν πεζοί με γρήγορο βήμα και φθάνουν πάλι στο ίδιο σημείο.
Στην οδό Τζαβέλα και Μεσολογγίου ήταν η ομάδα που είχαν διαπληκτιστεί. Δεν κινήθηκαν προς το μέρος τους. Υπήρχε απόσταση πάνω από 20 μέτρα. Δεν έφθασαν σώμα με σώμα. Μόνο λεκτικοί διαξιφισμοί σε απόσταση 40μ. Μετά από φωνές και βρισιές, ΤΕΙΝΕΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΚΑΙ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ. Είδα την προέκταση του χεριού του. Δεν ήταν στον αέρα.”

************************


Τώρα θέλω ένα λόγο (μόνο έναν ειλικρινά) για τον οποίο οι ειδικοί φρουροί άφησαν παρακάτω το περιπολικό τους και επέστρεψαν προς το μέρος των εξουσιαστών.

α)Ήθελαν να κάνουν εναν περίπατο για να ξεπιαστούν
β)Ήθελαν κι αυτοί να πιούν έναν καφέ βρε αδερφέ
γ)Ήθελαν να κάνουν τσαμπουκά
Για έναν περίεργο και μυστηριώδη λόγο νομίζω θα διαλέξω το γ.


Ο ειδικός φρουρός εκνευρίζεται και νιώθει να απειλέιται από έναν 16χρονο.. (??)
Εκνευρίζεται πολύ..(φανταστείτε να είχε πιει και εκείνον τον καφέ που λέγαμε..)
Χάνει την ψυχραιμία του και αποφασίζει να πυροβολήσει..
Γιατί..?? Γιατι πολύ απλά μπορεί..!!

Με πρόθεση ή χωρίς,
απο εκτροχιασμό της σφαίρας ή με ευθεία βολή,
απο απόσταση ή εξ'επαφής το αποτέλεσμα ήταν ένα..ο 16χρονος είναι πία νεκρός..

*********************

Συμβουλή προς ιατρική ομάδα της ΓΑΔΑ:
"Γράφετε που και που καμιά συνταγή για LEXOTANIL γιατί πολύ στην τσίτα μου τα έχετε τα παιδιά και επειδή κι αυτοί άνθρωποι είναι,νεύρα έχουν και καμιά φορά παρεκτρέπονται.."

Η ερώτηση:
"Τον Προκόπη απ΄τη φωτιά ποιός θα τον βγάλει.?"

Το συμπέρασμα:
"ΜΠΑΤΣΟΙ-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ"
Αλάνθαστο και πάντα διαχρονικό ΤΡΙΟ..

Συλληπητήρια στην οικόγενεια του Αλέξανδρου..


Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αστυνομία σκοτώνει.. 23 χρόνια πρίν Μιχάλης Καλτεζάς (1970 - 17 Νοεμβρίου 1985)
Ο τότε εν ψυχρω εκτελεστής του 15χρονου καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε στις 25/1/1990 από το Εφετείο, με δικηγόρο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν "εν βρασμώ ψυχής".

(Δέν είναι ένθετο Κυριακάτικης εφημερίδας..)

Ταξιδεύοντας με την Κατερίνα Τσόφλι..

Οδοιπορικό στην Πέτρου Ράλλη..

Επανασύνδεση των Stereo Nova στο πάρτυ της Lifo..
Κόσμος και κοσμάκις έσπευσε να δεί τον Κωνσταντίνο Β και το Μιχάλη Δ..
μέσα σ'αυτούς και εμείς..
Για κάποιο άγνωστο λόγο η Π.Ράλλη ήταν κλειστή και έτσι ο Φίλτατος Ταξιτζής
μας άφησε να πάμε με τα πόδια..
όπως και όλοι οι υπόλοιποι ταξιτζήδες όλους τους υπόλοιπους ταλαίπωρους συνοδοιπόρους....
κάπως έτσι βρεθήκαμε να είμαστε μια μεγάλη παρέα που διέσχιζε την Π.Ράλλη και μετρούσε τα οικοδομικα τετράγωνα
με τέτοιο καημό ωσπού να φτάσει..
και τα τετράγωνα ήταν πολλά..
πάρα πολλά..
και έπρεπε να φτάσουμε στο νούμερο 36 σε μια αποθήκη λίγο μετά τα μπισκότα..
είχαν περάσει 40 λεπτά και βρισκόμασταν ακόμη στο 24..
και σταματήσαμε μόνο σε ένα φανάρι..!!!!!!!!!!


Φτάσαμε
παλέψαμε να μπούμε..
τελείωσε..
παλέψαμε να βγούμε..
μπορεί να μην ήμασταν 30.000 αλλά φτάναμε για να μπλοκάρουμε το σύμπαν..!!!

Η Π.Ράλλη είχε ανοίξει..
περνούσαν δεκάδες ταξί..
Η Τσoφλι είχε φύγει..
όλα γεμάτα..
περπατώ,περπατώ εις του Ρέντη όταν οι ταρίφες δεν ειναι εδώ..
πενούσαν ποδηλάτες και το μόνo που ήθελα ήταν να τους χτυπήσω με την τσάντα και να πάρω το ποδήλατο τους!!
*********
να μη σας τα πολυλόγω έχοντας περπατήσει ώς την Κωνσταντινουπόλεως "ένα τρίο" που έκανα ωτοστόπ μπορεί να μην έφερε την άνοιξη αλλα με πήγε ως το σταθμο Λαρίσσης..

Ευχαριστώ πολύ παιδία..
σας αφιέρωνω τη διήγηση αυτή..
Φιλία Θ.

Coin operated boy..

sex shops..

κάποτε:
ήταν κάτι παρακμιακά μίζερα μέρη «για ανώμαλους», που ντρεπόσουν μήπως σε δει κανείς να μπαίνεις μέσα..
(κάποια απο αύτά ακόμη κάπως έτσι ειναι..ειδίκα κάτι υπόγεια στο κέντρο της Αθήνας..)

τώρα:
*a place to be..*

Trendy καταστήματα,με διάθεση να σε εξυπηρετήσουν με κάθε τρόπο..
Μπορέις να εκφραστείς με την ίδια άνεση που θα ψώνιζες στη λαϊκή σου..
"Ένα κιλό πατάτες παρακαλώ" ακουγέται πλέον το ίδιο με το "μια δονούμενη πεταλούδα παρακαλώ"..
Η Ελληνίδα αποκτά τη δική της συλλογή από σύγχρονους δονητές.

*****************

Τα δικά μας "Coin Operated Boys"

Σε καμία περίπτωση ο δονητής δεν υποκαθιστά τον σύντροφο μιας γυναίκας..
Σε αρκετές περιπτώσεις ομως θα προτιμούσε το δονητή από το συντροφό της..
Γιατί?
μήπως καλόμαθε η γρια στα σύκα??
την εποχή των παγετώνων δηλαδή που δεν είχανε δονητές πώς οι γυναίκες ήταν ικανοποιημένες με το συντροφό τους.??
θα μου πεις...τότε υπήρχε και το ρόπαλο..!!!***
Σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα αρχίζει να εντοπίζεται όταν ο "σύντροφος" κάνει δώρο στη γυναίκα ένα δονητή..
Τότε δεν μπορείς να πείς οτι ισχύει και πολύ ο προβληματισμός "Κι αν εκείνη προτιμά το δονητή της;"
γιατί πολύ απλά ο ίδιος ο σύντροφος προτιμά αυτή μαζί με το δονητή της..
Αυτή το δέχεται γιατί όπως προείπα καλόμαθε η γριά στα σύκα και όποιος αντέξει..
και αν στην προκειμένη ο περιβόητος και πολύ προοδευτικός σύντροφος τα φτύσει thank God υπάρχουν και οι επαναφορτιζόμενες..

Ωστόσο πέρα απο την τόση απελευθέρωση που μας βάρεσε κατακούτελα συνεχίζω να πιστέυω πως όλες οι (1)"γριές",Σαμάνθες ή οχι,
κάποια στιγμή βαρίουνται τα (2)"σύκα" και απλα αρχίζουν να βλέπουν σταδιακά τα καλά του (3)ρόπαλου..

κάτα φαντασίαν πρωταγωνιστές

Μερικές απλές καθημερινές εκφράσεις και ερωτήσεις του στυλ:“Ζήσε και εσύ τη δική σου ιστορία Sex and the City” ή “Κάντο όπως η Σαμάνθα”

ή "Ποια ηρωίδα του Sex and the City είσαι??” ακόμα και “Πόσο πιο διεστραμμενο μυαλό εισαι από τον Κρίστιαν του Nip-Tuck..??”

Αναρωτιέμαι ειλικρινά είναι δυνατόν ο μέσος Έλληνας και ειδικότερα η μέση Ελληνίδα (η πλέον απελευθερωμένη μέση Ελληνίδα!!!) βλέποντας αυτές τις σειρές να πιστεύει οτι αυτά συμβαίνουν στην καθημερινότητα..??

Ποσο μάλλον στην άκρως συντηρητική καθημερινότητα τών Ηνωμένων Πολιτειών???

Ακόμα και τώρα που εχεί πεσει σε ύφεση η μόδα των συγκεκριμένων σειρών συνεχίζουμε να βλέπουμε νοοτροπίες άκρως επηρεασμένες απο αυτές καθως επίσης πρότυπα κάθε είδους να διαμορφώνονται..

Η σειρές αυτές γνώρισαν πρωτοφανή επιτυχία στο γυναικείο κοινό,γιατί συνδυάζουν το σεξ με γκλάμουρους φορέματα και με κάθε είδους παρτενερ - ναι, ήταν τόσο απλό..!

Όσον αφορά το αντρικό κοινό απλά περνάει τη φάση «μετροσέξουαλ» σε συνδυασμό με το ενδόμυχο και πάντα ανέκφραστο “γουστάρω διαστροφή και ανωμαλία και αφού τα δείχνει η τηλεόραση γιατί να μην τα κάνω και εγώ με τη Σούλα..;;”

Sex and the City:

..στο σίριαλ..

Ουσιαστικά, το σίριαλ δείχνει τη ζωή της τριαντάρας εργένισσας του 2000 και καταγράφει τις περιπέτειές της στην αναζήτηση του σεξ.

Ο τύπος της Σαμάνθα, που παλιά θα τoν λέγαμε «τσούλα», «πόρνη», «νύμφο» κ.λπ., όχι μόνο αποενοχοποιείται, αλλά αποδεικνύεται και ο ιδανικός τύπος γυναίκας. (Δεν είναι τυχαίο ότι στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς, η μόνη που τελικά βρίσκει τον έρωτα και την ευτυχία είναι η Σαμάνθα, η μόνη που δεν έψαχνε τον έρωτα - και γι' αυτό κοιμόταν ελεύθερα με όλη τη Νέα Υόρκη, άντρες και γυναίκες...). Ναι, η Σαμάνθα έρχεται να δοξάσει την κατασυκοφαντημένη νέα γενιά των γυναικών-κυνηγών που τόσα της σέρνουν.

..στην Ελλάδα..

Οι Ελληνίδες ενθουσιάζονται, όπως και οι γυναίκες όλου του κόσμου, κι αναζητούν τον δικό τους Mr Big με τη μέθοδο της εις άτοπον απαγωγής, πιστεύοντας κατά βάθος ότι και οι ίδιες είναι η ρομαντική Κάρι. Έλα όμως που οι περισσότερες είναι πια η Σαμάνθα...

Η Ελληνίδα -πλέον πιο ανοιχτόμυαλη, στυλάτη και ποθητή γυναίκα, με έξτρα γνώσεις στο σεξ από το Cosmopolitan- κυνηγά τους άντρες όχι με το τουφέκι, αλλά με το αφρικανικό μαστίγιο. Οι τελευταίοι μαζεύονται. Οι Σαμάνθες δεν μασάνε: τα φτιάχνουν με μικρότερους - που τους κάθονται. Για ασφάλεια έχουν την πιστωτική κάρτα. Τον άντρα τον θέλουν για σεξ, πάει και τελείωσε.
Ο Έλληνας άντρας, από την άλλη, τα φτιάχνει και με μικρότερες και με μεγαλύτερες, δεν έχει πρόβλημα.

Nip-Tuck:

..στο σίριαλ..

Ο Σον και ο Κρίστιαν. Ο πρώτος παντρεμένος, συντηρητικός και ευσυνείδητος επαγγελματίας. Ο δεύτερος ανύπαντρος, γκομενάκιας και φιλοχρήματος. Συνεργάζονται, ανοίγουν την κλινική πλαστικών επεμβάσεων και μαζί με αυτή και τα μάτια μας. Αίμα, ράμματα και σιλικόνες να γεμίζουν την οθόνη. Ρεαλιστικές εικόνες που συνηθίζεις αναπάντεχα εύκολα. Σκηνές σεξ,απιστίες, ομοφυλοφιλικές σχέσεις, άντρες που έχουν αλλάξει φύλο,17χρονα σε σεξουαλικές αναζητήσεις, γιοι και κόρες που δεν ξέρουν ποιον να πουν μπαμπά..

Γενικώς σεξ,σεξ και πάλι σεξ..όλα περιστρέφονται γύρω απο αυτο..

Ωραίοι γκόμενοι και γκόμενες σε καταστάσεις που όλοι θα θέλαμε να ζήσουμε.

Σαν να κοιτάζούμε μέσα από μια κλειδαρότρυπα μια μεγάλη κρεβατοκάμαρα και να παρακαλάμε να μας αφήσουν να μπούμε.

..στην Ελλάδα..

Οι Έλληνες χωρίζονται σε αυτούς που το βλέπουν φανατικα και γουστάρουν και σε αυτούς (κατα βάση είναι γυναίκες!!!) που το σιχαίνονται γιατί παραείναι πρόστυχο..

Βέβαια υπάρχει και η κοινωνίκη βάση της σειράς αυτής..

"Σε έναν κόσμο όπου η ομορφιά είναι επιδερμική και τα φώτα της ματαιοδοξίας τυφλώνουν, οι μόνες ουλές που δεν εξαλείφονται είναι αυτές της ψυχής. Φθόνος, λαγνεία, αμοραλισμός και απληστία αποπροσανατολίζουν τους πρωταγωνιστές. Όταν το νυστέρι της επιστήμης αδυνατεί να κάνει θαύματα, γιατροί και ασθενείς ψάχνουν την προσωπική τους διέξοδο. Το σενάριο φτάνει στο συμπέρασμα ότι η ευτυχία δεν χαρακτηρίζει αυτούς που τα έχουν όλα, αλλά εκείνους που αγωνίζονται και βρίσκουν νόημα στις μικρές χαρές."

Συνεχίζω όμως να πιστεύω οτι ελάχιστοι εκ των όσων παρακολουθούν τη σειρά βλέπουν κάτι βαθύτερο απο μία χαβαλετζίδικη σειρά με παρτούζες και ατελείωτες σεξοκαταστάσεις..

**********************

"Cosmopolitan-μαστίγιο-τρίο" αυτό είναι άραγε το τρίο που εκφράζει πλέον τις Ελληνίδες;

Μόδα είναι λέω εγώ..ελπίζω δηλαδή..