Στη ζώνη του λυκόφωτος..

Σάββατο βράδυ..
Είμαι στο σπίτι μιας κοπέλας από τη δουλειά στο Ν.Κόσμο που έχει γενέθλια και έχω πάει να της ευχηθώ..
Φεύγω με το μετρό από Συγγρού-Φίξ στις 2 παρά με σκοπό να πάρω τρένο στην Ομόνοια και να πάω Ηράκλειο..
Έχω καταναλώσει όπως είναι φυσικό και σύνηθες τη δέουσα ποσότητα αλκοόλ..

Στην Ομόνοια ανεβαίνω τις σκάλες πρός τις αποβάθρες και κάθομαι στο παγκάκι..
Με πλησιάζει νεαρός (πολύ ωραίος και χώρις να έχω καταναλώσει αλκοόλ..) και μου προσφέρει το εισιτήριο του-καθώς προστάζει πλέον ο άγραφος νόμος όσων χρησιμοποιούν Μέσα Μαζικής Μεταφοράς..
Το παίρνω με πλατύ χαμόγελο (και μάλλον ηλίθιο..)
Ο νεαρός φεύγει και συνειδητοποιώ οτι έχω κάρτα απεριορίστων διαδρομών επόμενως το εισιτήριο μου ήταν άχρηστο..
Αποφασίζω να το δώσω σε κάποιον άλλον και πράγματι το δίνω σε έναν τυπάκο γύρω στα 30 (μάλλον δημόσιος υπάλληλος ήταν απο το look..)
και αυτός το παίρνει χαμογελαστός..
Έρχεται το τρένο,μπαίνουμε μέσα,βρίσκω θέση (κλασσικά εικονογραφημένα για μένα..) και ο τύπος κάθεται όρθιος
απεναντί μου και με κοιτάζει σε όλη τη διαδρομή..
Δε δίνω σημασία,υποθέτω οτι απλά το κάνει από ευγένεια..
Είμαστε Πευκάκια..
Μουρμουρίζω μέσα απ'τα δόντια μου (γιατί έχω πάντα τα ακουστικά στα αυτιά..)-σε mood πολύ χαλαρό και νυσταγμένο "Τι θα πει απαγορεύεται δεν έεεεμαθα,ένα νόοοομο ξέρει μόνο η καρδία μου..πάντα έκανα ότι ήθελα.." κλπ..
Αδείαζει η θέση δίπλα μου και ο δημόσιος υπάλληλος έρχεται τσούκου-τσούκου και θρονιάζεται..
Συνεχίζω-κοιτάζοντας στο κενό "Για ο,τι έχω κάνει δε μετανοιώνω-δε μετανοιώωωωωωνωωωω..είναι η ζωή μια πλάνη γεμάαατη δάαακρυ και ψέμα μόοοοονοοοο..."
Με την άκρη του ματιού μου πιάνω τον "υπάλληλο" να κουνάει τα χείλη του και συνειδητοποιώ οτι μιλάει σε μένα..
Βγάζω το ένα ακουστικό και λέω πολύ ευγενικά :
"Ορίστε..?συγγνώμη μα δεν σας άκουσα.."

Δημ.Υπ.: Λέω,θα ήθελες να πάμε για ένα ποτό..?

*******ΤΟΪΝΚ!!!**********

Laura:"Εεε δε νομίζω.."
Δημ.Υπ.: Α κατάλαβα..θές να σε πάρω πρώτα τηλέφωνο..

(και μου κάνει ένα και καλά "πονηρόυλα" νεύμα..)

*******ΤΟΪΝΚ 2ο**********

Αναρωτιέμαι ΠΟΟΟΟΣΟΟΟΟΟΟ ήπια ώστε να παρακουω..?
και αν δεν φταίει αυτό αναρωτιέμαι "Θέε μου τι ακούω..??"
και το κυριότερο όλων..τί να απαντήσω σε τύπο με spooky φυσιογνωμια (όσο περνούσε η ώρα τόσο χειρότερο τον έβλεπα)
που μπορεί να με ακολουθήσει??

Laura: Εεεε ναι,καλά..πάρε με..

και εκείνη τη στιγμή κοιτάζω το εισιτήριο που το στριφογυρίζει στα δάχτυλα του και συνειδητοποιώ οτι έχει όντως πάνω γραμμένο ένα τηλέφωνο..
Τότε έπεσε το δίφραγκο..
Ο νεαρός στην αρχή μου έδωσε το εισιτήριο που είχε πάνω το τηλεφωνό του (!!!!) και
εγω το έδωσα στον σχιζοφρενή-δολοφόνο-δημόσιο υπάλληλο και νόμιζε οτι του έκανα πεσιματική!!!!
και άντε να έξηγήσεις στον τρελλό τι έχει συμβεί...
(Και πάνω που είμαι έτοιμη να πνίξω τον πόνο μου και να ξαναβάλω τα ακουστικά μου..)
Ο συνδυασμός όλων αυτών,σε συνδυασμό με το πόσο είχα πιεί με έκαναν να εκραγώ όταν άκουσα το εξής..

Δημ.Υπ.: Πώς σε λένε..?
Laura: Θεανώ..
Δημ.Υπ.: Ά σα να λέμε Θεώνη δηλαδή..?

Ο τύπος χτύπησε φλέβα..

Laura: Όχι νεαρέ μου (νεαρέ μου??για όνομα..τι σκεφτόμουν!!!) Το Θεώνη παραπέμπει σε 40άρα γεροντοκόρη-δικηγόρο-σε μονοκατοικία-με εκατομμύρια γάτες-που άκουει Τσανακλίδου "Γερνάω μαμά" και γουστάρει..
σου φαίνομαι να ανήκω σε καμία απο τις παραπάνω κατηγορίες??

Δημ.Υπ.: Σα να λέμε Θεοφανώ δηλάδη??

Laura: Α δε θα συνεννοηθούμε σήμερα..!!τι άκριβως σε δυσκολέυει φίλε μου?? είπαμε ΘΕ-Α-ΝΩ..!
δηλαδή αν μου έλεγες οτι σε λένε Δημήτρη θα σου λεγα <<Α δηλαδη σα να λέμε Τζίμης??>>

Ο τύπος παγωτό και κοντεύουμε Ηράκλειο..

Δημ.Υπ.: Καλά με συγχωρείς..θα σε πάρω τηλέφωνο..


Laura: ΟΚ καλό βράδυ,καλά Χριστούγεννα..!

Έβαλα τα ακουστικά και κατέβηκα απο το τρενάκι του τρόμου..
Δεν ξέρω αν ο σχιζοφρενής τηλεφώνησε στον κούκλο.. Υποθέτω πως ναι.. Το σίγουρο είναι πως αν δε είχα πιεί και είχα συνειδητοποιήσει νωρίτερα τι είχε συμβεί θα το είχα χειριστεί λίγο καλύτερα και ίσως να είχα πάρει εγώ τον κούκλο..
Δε βαριέσαι..

--ΤΡΙΟ--
1.Οικονομική κρίση (δίνουμε το εισιτήριο στον επόμενο)
2.Αγαμία (γράφουμε το κινητό μας στο εισιτήριο και μετά το δίνουμε στον επόμενο)
3.Αλκοολισμός (δεν κοιτάμε το κινητό που γράφει πάνω στο εισιτήριο και το δίνουμε σε ψυχοπαθείς που καίνε κάρβουνο..)

Αυτό που λέμε "Καλή ανάγνωση.."

Είναι σα να ξεκινας ένα βιβλίο περίπου 250 σελίδων τον Ιούνιο.. Μέχρι τον Ιούλιο έχεις κυριολεκτικά ρουφήξει τις πρώτες 75 σελίδες με πολύ πάθος και ενδιαφέρον για τη συνέχεια.. Ξαφνικά μέσα στον Ιούλιο έχεις στα χέρια σου το βιβλίο και είσαι έτοιμος να το ανοίξεις και όταν το κάνεις συνειδητοποιείς οτι η σελίδα 76 είναι κενή.. Μέσα στον Αύγουστο ανοίγεις και ξανανοίγεις το βιβλίο ωσπού κάποια στιγμή ναι!!!!! είναι εκεί! Η σελίδα 76 που με τόση ανυπομονησία θες να διαβάσεις είναι εκεί.. Τη διαβάζεις και συνειδητοποιείς ξανά οτι η 77 είναι κενή..
Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου..

Αρχίζεις να λές οτι "οκ δεν έγινε και τίποτα σιγά το κωλοβιβλίο","θα πάρω άλλο καλύτερο" και άλλα πολλά
του στύλ "μας είσαι πλέον περιττός" τα οποία είναι τόσο υποκριτικά όσο ακούγονται..
Σεπτέμβρη αποφασίζεις να το ξανανοίξεις και με πρόσωπο γεμάτο χαρά βλεπεις την πουτάνα την 77 αλλά πλέον είσαι καχύποπτος και κοιτάς να δείς αν υπάρχει 78..
Μετά βίας μέσα στον Οκτώβρη γράφονται 2 παράγραφοι της 78..
Νοέμβρης-Δεκέμβρης ούτε καν κεφαλίδες ή έστω υποσέλιδα..

Οπότε πάιρνεις την απόφαση και πάς μέχρι το τυπογραφείο βρε αδερφέ να δείς τι παίζει
και να τους εξηγήσεις πόσο πολυ απολάμβανες αυτό το βιβλίο..
πόσο άδεια σου γέμισε τις ώρες του καλοκαιριού..
και εκεί σου λένε οτι όχι μόνο τους τελείωσε το μελάνι αλλά οτι έκλεισε το εργοστάσιο..

Τότε είναι η στιγμή που αποφάσισα να κλείσω το βιβλίο..
όχι θυμωμένη..
όχι πληγωμένη..
χωρίς να με πειράζουν πια οι λευκές σελίδες..
ανακουφισμένη γιατί ήξερα οτι θα γινόταν best seller αν τελικά ο συγγραφέας μας είχε κάνει την τιμή να το τελειώσει.. και γιατί εγώ το χρέος μου "απέναντι στην τέχνη" το είχα εκπληρώσει και με το παραπάνω...

--έχοντας ήδη επισκεφτεί ενα χαριστικό παζάρι βιβλίων.. (δράση-αντίδραση υποθετω..)--

Δεν ξέρω πόση τύχη μπορεί να έχω στα επόμενα βιβλία.. παντως το σίγουρο είναι οτι
άλλαξα μάρκα καφέ..
Μόνο Nes Cafe πλέον..

Το καθιερωμένο "ΤΡΙΟ" του συγκεκριμένου κειμένου δεν απορρέει εμφανώς αλλά οι άμεσα θιγόμενες θα καταλάβουν..
"Ημίγλυκος-Σέξ-Τεχνολογία" το Τρίο που πήρε και σήκωσε το δικό μας τρίο..

---------------------------------
(επειδή πολλές παρεξηγήσεις είχαμε να διευκρινήσω οτι το παραπάνω κείμενο δεν σημαίνει αυτόματα οτι ξεχάσαμε τι συμβαίνει γύρω μας)

Παιδιά,της Ελλάδος παιδιά..

Έχω την αίσθηση οτι η Σοφία δεν εννοούσε ακριβώς αυτό..


Η είδηση:
"Νεκρός από σφαίρα ειδικού φρουρού της αστυνομίας έπεσε το βράδυ του Σαββάτου 16χρονος στην περιοχή των Εξαρχείων,
Οι δύο ειδικοί φρουροί που επέβαιναν στο περιπολικό τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, συνελήφθησαν και ανακρίνονται στο Τμήμα Εγκλημάτων κατά Ζωής της Ασφάλειας Αττικής."
Η είδηση του θανάτου του 16χρονού Αλέξη Γρηγορόπουλου εξαπλώθηκε με ταχύτατου ρυθμούς σε όλη την Ελλάδα..

Τα επακόλουθα:
"Μετά το τραγικό περιστατικό σήμανε συναγερμός.
Αντιεξουσιαστές και διμοιρίες των ΜΑΤ συγκεντρώθηκαν στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων και του Πολυτεχνείου
με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν συγκρούσεις.
Έκρυθμη ήταν όλο το βράδυ η κατάσταση τόσο στην Αθήνα όσο και σε άλλες μεγάλες πόλεις.
Σήμερα Κυριάκη συνεχίζονται οι φασαρίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.."
-δακρυγόνα
-Φωτιές
-καταστροφές περιουσιών
-τραυματισμοί
-"κλεφτοπόλεμος" στα στενά που λένε και στο MEGA

************************************

Η μαρτυρία του αυτόπτη μάρτυρα κ. Παπαδημητρίου στο MEGA:

“Έρχεται ένα περιπολικό στην Τζαβέλα-Ναυαρίνου. Σταματάει το περιπολικό και κοιτάει προς τα κάτω. Σαν να έψαχναν κάτι. Διαπληκτίζονται λεκτικά με μια ομάδα μέσα από το περιπολικό με μια παρέα ανθρώπων. Δεν ήταν κουκουλοφόροι. Υπάρχουν καφετέριες εκεί και ήταν τα παιδιά. Κατεβαίνουν από το περιπολικό οι αστυνομικοί μετά από 50μ και λίγα λεπτά μετά τον λεκτικό διαπληκτισμό.

Δεν έγινε επίθεση και δεν υπάρχει σωματική επαφή. Ούτε στο περιπολικό έγινε κάποια επίθεση. Μόνο μια ομάδα ανθρώπων άρχισε να φωνάζει. Πετάχτηκαν πλαστικά δύο μπουκάλια νερό και ήταν στην θέση τους οι αστυνομικοί. Ξαναμπαίνουν στο περιπολικό και φεύγουν προς Χαριλάου Τρικούπη και γυρίζουν πεζοί με γρήγορο βήμα και φθάνουν πάλι στο ίδιο σημείο.
Στην οδό Τζαβέλα και Μεσολογγίου ήταν η ομάδα που είχαν διαπληκτιστεί. Δεν κινήθηκαν προς το μέρος τους. Υπήρχε απόσταση πάνω από 20 μέτρα. Δεν έφθασαν σώμα με σώμα. Μόνο λεκτικοί διαξιφισμοί σε απόσταση 40μ. Μετά από φωνές και βρισιές, ΤΕΙΝΕΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΚΑΙ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙ ΣΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ. Είδα την προέκταση του χεριού του. Δεν ήταν στον αέρα.”

************************


Τώρα θέλω ένα λόγο (μόνο έναν ειλικρινά) για τον οποίο οι ειδικοί φρουροί άφησαν παρακάτω το περιπολικό τους και επέστρεψαν προς το μέρος των εξουσιαστών.

α)Ήθελαν να κάνουν εναν περίπατο για να ξεπιαστούν
β)Ήθελαν κι αυτοί να πιούν έναν καφέ βρε αδερφέ
γ)Ήθελαν να κάνουν τσαμπουκά
Για έναν περίεργο και μυστηριώδη λόγο νομίζω θα διαλέξω το γ.


Ο ειδικός φρουρός εκνευρίζεται και νιώθει να απειλέιται από έναν 16χρονο.. (??)
Εκνευρίζεται πολύ..(φανταστείτε να είχε πιει και εκείνον τον καφέ που λέγαμε..)
Χάνει την ψυχραιμία του και αποφασίζει να πυροβολήσει..
Γιατί..?? Γιατι πολύ απλά μπορεί..!!

Με πρόθεση ή χωρίς,
απο εκτροχιασμό της σφαίρας ή με ευθεία βολή,
απο απόσταση ή εξ'επαφής το αποτέλεσμα ήταν ένα..ο 16χρονος είναι πία νεκρός..

*********************

Συμβουλή προς ιατρική ομάδα της ΓΑΔΑ:
"Γράφετε που και που καμιά συνταγή για LEXOTANIL γιατί πολύ στην τσίτα μου τα έχετε τα παιδιά και επειδή κι αυτοί άνθρωποι είναι,νεύρα έχουν και καμιά φορά παρεκτρέπονται.."

Η ερώτηση:
"Τον Προκόπη απ΄τη φωτιά ποιός θα τον βγάλει.?"

Το συμπέρασμα:
"ΜΠΑΤΣΟΙ-ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ"
Αλάνθαστο και πάντα διαχρονικό ΤΡΙΟ..

Συλληπητήρια στην οικόγενεια του Αλέξανδρου..


Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αστυνομία σκοτώνει.. 23 χρόνια πρίν Μιχάλης Καλτεζάς (1970 - 17 Νοεμβρίου 1985)
Ο τότε εν ψυχρω εκτελεστής του 15χρονου καταδικάστηκε πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και σε δεύτερο βαθμό αθωώθηκε στις 25/1/1990 από το Εφετείο, με δικηγόρο τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν "εν βρασμώ ψυχής".

(Δέν είναι ένθετο Κυριακάτικης εφημερίδας..)

Ταξιδεύοντας με την Κατερίνα Τσόφλι..

Οδοιπορικό στην Πέτρου Ράλλη..

Επανασύνδεση των Stereo Nova στο πάρτυ της Lifo..
Κόσμος και κοσμάκις έσπευσε να δεί τον Κωνσταντίνο Β και το Μιχάλη Δ..
μέσα σ'αυτούς και εμείς..
Για κάποιο άγνωστο λόγο η Π.Ράλλη ήταν κλειστή και έτσι ο Φίλτατος Ταξιτζής
μας άφησε να πάμε με τα πόδια..
όπως και όλοι οι υπόλοιποι ταξιτζήδες όλους τους υπόλοιπους ταλαίπωρους συνοδοιπόρους....
κάπως έτσι βρεθήκαμε να είμαστε μια μεγάλη παρέα που διέσχιζε την Π.Ράλλη και μετρούσε τα οικοδομικα τετράγωνα
με τέτοιο καημό ωσπού να φτάσει..
και τα τετράγωνα ήταν πολλά..
πάρα πολλά..
και έπρεπε να φτάσουμε στο νούμερο 36 σε μια αποθήκη λίγο μετά τα μπισκότα..
είχαν περάσει 40 λεπτά και βρισκόμασταν ακόμη στο 24..
και σταματήσαμε μόνο σε ένα φανάρι..!!!!!!!!!!


Φτάσαμε
παλέψαμε να μπούμε..
τελείωσε..
παλέψαμε να βγούμε..
μπορεί να μην ήμασταν 30.000 αλλά φτάναμε για να μπλοκάρουμε το σύμπαν..!!!

Η Π.Ράλλη είχε ανοίξει..
περνούσαν δεκάδες ταξί..
Η Τσoφλι είχε φύγει..
όλα γεμάτα..
περπατώ,περπατώ εις του Ρέντη όταν οι ταρίφες δεν ειναι εδώ..
πενούσαν ποδηλάτες και το μόνo που ήθελα ήταν να τους χτυπήσω με την τσάντα και να πάρω το ποδήλατο τους!!
*********
να μη σας τα πολυλόγω έχοντας περπατήσει ώς την Κωνσταντινουπόλεως "ένα τρίο" που έκανα ωτοστόπ μπορεί να μην έφερε την άνοιξη αλλα με πήγε ως το σταθμο Λαρίσσης..

Ευχαριστώ πολύ παιδία..
σας αφιέρωνω τη διήγηση αυτή..
Φιλία Θ.

Coin operated boy..

sex shops..

κάποτε:
ήταν κάτι παρακμιακά μίζερα μέρη «για ανώμαλους», που ντρεπόσουν μήπως σε δει κανείς να μπαίνεις μέσα..
(κάποια απο αύτά ακόμη κάπως έτσι ειναι..ειδίκα κάτι υπόγεια στο κέντρο της Αθήνας..)

τώρα:
*a place to be..*

Trendy καταστήματα,με διάθεση να σε εξυπηρετήσουν με κάθε τρόπο..
Μπορέις να εκφραστείς με την ίδια άνεση που θα ψώνιζες στη λαϊκή σου..
"Ένα κιλό πατάτες παρακαλώ" ακουγέται πλέον το ίδιο με το "μια δονούμενη πεταλούδα παρακαλώ"..
Η Ελληνίδα αποκτά τη δική της συλλογή από σύγχρονους δονητές.

*****************

Τα δικά μας "Coin Operated Boys"

Σε καμία περίπτωση ο δονητής δεν υποκαθιστά τον σύντροφο μιας γυναίκας..
Σε αρκετές περιπτώσεις ομως θα προτιμούσε το δονητή από το συντροφό της..
Γιατί?
μήπως καλόμαθε η γρια στα σύκα??
την εποχή των παγετώνων δηλαδή που δεν είχανε δονητές πώς οι γυναίκες ήταν ικανοποιημένες με το συντροφό τους.??
θα μου πεις...τότε υπήρχε και το ρόπαλο..!!!***
Σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα αρχίζει να εντοπίζεται όταν ο "σύντροφος" κάνει δώρο στη γυναίκα ένα δονητή..
Τότε δεν μπορείς να πείς οτι ισχύει και πολύ ο προβληματισμός "Κι αν εκείνη προτιμά το δονητή της;"
γιατί πολύ απλά ο ίδιος ο σύντροφος προτιμά αυτή μαζί με το δονητή της..
Αυτή το δέχεται γιατί όπως προείπα καλόμαθε η γριά στα σύκα και όποιος αντέξει..
και αν στην προκειμένη ο περιβόητος και πολύ προοδευτικός σύντροφος τα φτύσει thank God υπάρχουν και οι επαναφορτιζόμενες..

Ωστόσο πέρα απο την τόση απελευθέρωση που μας βάρεσε κατακούτελα συνεχίζω να πιστέυω πως όλες οι (1)"γριές",Σαμάνθες ή οχι,
κάποια στιγμή βαρίουνται τα (2)"σύκα" και απλα αρχίζουν να βλέπουν σταδιακά τα καλά του (3)ρόπαλου..

κάτα φαντασίαν πρωταγωνιστές

Μερικές απλές καθημερινές εκφράσεις και ερωτήσεις του στυλ:“Ζήσε και εσύ τη δική σου ιστορία Sex and the City” ή “Κάντο όπως η Σαμάνθα”

ή "Ποια ηρωίδα του Sex and the City είσαι??” ακόμα και “Πόσο πιο διεστραμμενο μυαλό εισαι από τον Κρίστιαν του Nip-Tuck..??”

Αναρωτιέμαι ειλικρινά είναι δυνατόν ο μέσος Έλληνας και ειδικότερα η μέση Ελληνίδα (η πλέον απελευθερωμένη μέση Ελληνίδα!!!) βλέποντας αυτές τις σειρές να πιστεύει οτι αυτά συμβαίνουν στην καθημερινότητα..??

Ποσο μάλλον στην άκρως συντηρητική καθημερινότητα τών Ηνωμένων Πολιτειών???

Ακόμα και τώρα που εχεί πεσει σε ύφεση η μόδα των συγκεκριμένων σειρών συνεχίζουμε να βλέπουμε νοοτροπίες άκρως επηρεασμένες απο αυτές καθως επίσης πρότυπα κάθε είδους να διαμορφώνονται..

Η σειρές αυτές γνώρισαν πρωτοφανή επιτυχία στο γυναικείο κοινό,γιατί συνδυάζουν το σεξ με γκλάμουρους φορέματα και με κάθε είδους παρτενερ - ναι, ήταν τόσο απλό..!

Όσον αφορά το αντρικό κοινό απλά περνάει τη φάση «μετροσέξουαλ» σε συνδυασμό με το ενδόμυχο και πάντα ανέκφραστο “γουστάρω διαστροφή και ανωμαλία και αφού τα δείχνει η τηλεόραση γιατί να μην τα κάνω και εγώ με τη Σούλα..;;”

Sex and the City:

..στο σίριαλ..

Ουσιαστικά, το σίριαλ δείχνει τη ζωή της τριαντάρας εργένισσας του 2000 και καταγράφει τις περιπέτειές της στην αναζήτηση του σεξ.

Ο τύπος της Σαμάνθα, που παλιά θα τoν λέγαμε «τσούλα», «πόρνη», «νύμφο» κ.λπ., όχι μόνο αποενοχοποιείται, αλλά αποδεικνύεται και ο ιδανικός τύπος γυναίκας. (Δεν είναι τυχαίο ότι στο τελευταίο επεισόδιο της σειράς, η μόνη που τελικά βρίσκει τον έρωτα και την ευτυχία είναι η Σαμάνθα, η μόνη που δεν έψαχνε τον έρωτα - και γι' αυτό κοιμόταν ελεύθερα με όλη τη Νέα Υόρκη, άντρες και γυναίκες...). Ναι, η Σαμάνθα έρχεται να δοξάσει την κατασυκοφαντημένη νέα γενιά των γυναικών-κυνηγών που τόσα της σέρνουν.

..στην Ελλάδα..

Οι Ελληνίδες ενθουσιάζονται, όπως και οι γυναίκες όλου του κόσμου, κι αναζητούν τον δικό τους Mr Big με τη μέθοδο της εις άτοπον απαγωγής, πιστεύοντας κατά βάθος ότι και οι ίδιες είναι η ρομαντική Κάρι. Έλα όμως που οι περισσότερες είναι πια η Σαμάνθα...

Η Ελληνίδα -πλέον πιο ανοιχτόμυαλη, στυλάτη και ποθητή γυναίκα, με έξτρα γνώσεις στο σεξ από το Cosmopolitan- κυνηγά τους άντρες όχι με το τουφέκι, αλλά με το αφρικανικό μαστίγιο. Οι τελευταίοι μαζεύονται. Οι Σαμάνθες δεν μασάνε: τα φτιάχνουν με μικρότερους - που τους κάθονται. Για ασφάλεια έχουν την πιστωτική κάρτα. Τον άντρα τον θέλουν για σεξ, πάει και τελείωσε.
Ο Έλληνας άντρας, από την άλλη, τα φτιάχνει και με μικρότερες και με μεγαλύτερες, δεν έχει πρόβλημα.

Nip-Tuck:

..στο σίριαλ..

Ο Σον και ο Κρίστιαν. Ο πρώτος παντρεμένος, συντηρητικός και ευσυνείδητος επαγγελματίας. Ο δεύτερος ανύπαντρος, γκομενάκιας και φιλοχρήματος. Συνεργάζονται, ανοίγουν την κλινική πλαστικών επεμβάσεων και μαζί με αυτή και τα μάτια μας. Αίμα, ράμματα και σιλικόνες να γεμίζουν την οθόνη. Ρεαλιστικές εικόνες που συνηθίζεις αναπάντεχα εύκολα. Σκηνές σεξ,απιστίες, ομοφυλοφιλικές σχέσεις, άντρες που έχουν αλλάξει φύλο,17χρονα σε σεξουαλικές αναζητήσεις, γιοι και κόρες που δεν ξέρουν ποιον να πουν μπαμπά..

Γενικώς σεξ,σεξ και πάλι σεξ..όλα περιστρέφονται γύρω απο αυτο..

Ωραίοι γκόμενοι και γκόμενες σε καταστάσεις που όλοι θα θέλαμε να ζήσουμε.

Σαν να κοιτάζούμε μέσα από μια κλειδαρότρυπα μια μεγάλη κρεβατοκάμαρα και να παρακαλάμε να μας αφήσουν να μπούμε.

..στην Ελλάδα..

Οι Έλληνες χωρίζονται σε αυτούς που το βλέπουν φανατικα και γουστάρουν και σε αυτούς (κατα βάση είναι γυναίκες!!!) που το σιχαίνονται γιατί παραείναι πρόστυχο..

Βέβαια υπάρχει και η κοινωνίκη βάση της σειράς αυτής..

"Σε έναν κόσμο όπου η ομορφιά είναι επιδερμική και τα φώτα της ματαιοδοξίας τυφλώνουν, οι μόνες ουλές που δεν εξαλείφονται είναι αυτές της ψυχής. Φθόνος, λαγνεία, αμοραλισμός και απληστία αποπροσανατολίζουν τους πρωταγωνιστές. Όταν το νυστέρι της επιστήμης αδυνατεί να κάνει θαύματα, γιατροί και ασθενείς ψάχνουν την προσωπική τους διέξοδο. Το σενάριο φτάνει στο συμπέρασμα ότι η ευτυχία δεν χαρακτηρίζει αυτούς που τα έχουν όλα, αλλά εκείνους που αγωνίζονται και βρίσκουν νόημα στις μικρές χαρές."

Συνεχίζω όμως να πιστεύω οτι ελάχιστοι εκ των όσων παρακολουθούν τη σειρά βλέπουν κάτι βαθύτερο απο μία χαβαλετζίδικη σειρά με παρτούζες και ατελείωτες σεξοκαταστάσεις..

**********************

"Cosmopolitan-μαστίγιο-τρίο" αυτό είναι άραγε το τρίο που εκφράζει πλέον τις Ελληνίδες;

Μόδα είναι λέω εγώ..ελπίζω δηλαδή..