Το "Taxi Driver" είναι μια από της αγαπημένες μου ταινίες..
Οι ταξιτζήδες τη νύχτα χωρίζονται σε 3 κατηγορίες
1.αμίλητοι,ψυχροί,αντικοινώνικοι,που αφού σου κάνουν την τιμή να μπεις στο βρωμερό ταξί τους σε κοιτάνε με μισό μάτι.
Γι'αυτούς όλες οι ωραίες γκόμενες είναι πουτάνακια,όλα τα ωραία αγοράκια ειναι γκέι κλπ κλπ.
2.υπερβολικά ομιλητικοί,ψιλοχυδαίοι,αδιάκριτοι,κοιτάνε λίγο μπουτάκι και προσπαθούν να μάθουν που γύρναγες εσύ τέτοια ώρα,για να πάνε μετά στην πιάτσα να κουτσομπολέψουν με τους υπόλοιπους.
3.συμπαθείς,ευγενικοί,διακριτικοί,θα σε ρωτήσουν κάτι χαλαρό του στυλ "πώς σε λένε;" κλπ αλλά πάντα το αφήνουν σ'εσένα αν θα γίνει η κοινωνικοποίηση ή όχι..
Οι 2 τελευταίες κατηγορίες έχουν το κοινό στοιχείο ότι πάντα ο ταρίφας είναι πολυταξιδεμένος και έχει πάντα κάτι να σου πλασάρει σαν άποψη για όλα τα θέματα!!!!
Εχτές το βράδυ λοιπόν πήρα ένα ταξί-όχι πολύ αργά- και έπεσα στην τρίτη κατηγορία και είχα την τιμή να έχω οδηγό τον κύριο Παναγιώτη..(καμια σχέση με τον Robert De Niro)
Μπαίνω μέσα,λέω καλησπέρα,λέω τον προορισμό και μου λέει
- "δεν είσαι πολύ καλά απόψε ε;;;εμ σε είδα εγώ από τη μύτη,σε κατάλαβα,είσαι ευαίσθητο παιδί..βρέ μπας και είσαι ψαράκι σαν εμένα;;"
- "Ναι ψάρι είμαι πώς το καταλάβατε;;"
- "Σου είπα μαρή,από τη μύτη το κατάλαβα..μου τα'μαθαν εμένα στην αφρική αυτά,αυτές οι αραπίνες.."
- (χαμογέλασα,με ρώτησε το όνομα μου και απάντησα και αυτόματα προσέθεσε στο όνομα μου το -νούλα !!)
- "ε τώρα που σε βλέπω και προφίλ θα μπορούσες να είσαι και καρκίνος..ξέρεις εγώ έχω ωροσκόπο καρκίνο.."
- "έχω κι εγώ ωροσκόπο καρκίνο!!" και ξαφνικά ένιωσα οτι το βράδυ μου ξεμιζεριάζει..
Μου είπε διάφορα για το ζώδιο μας και μου είπε για τη γυναίκα του που είναι ζυγός και μου είπε να προσέχω τους ζυγούς και τους αιγόκερους γιατι εμείς τα ψάρια τους ερωτευόμαστε παράφορα..
- "να δω τα χέρια σου..αα πολλά νεύρα έχεις "...-νούλα",πόλλα νεύρα κορίτσι μου,γιατί έτσι;;είσαι και ανυπόμονη εεε;;;"
- "εεεε κύριε Παναγιώτη..είμαι νευρική γενικά..και ανυπόμονη ναι."
- "κατάλαβα..απο αυτά τα ψάρια που δεν αφήνουν τίποτα να πέσει χάμω ε;;ευτυχώς εγώ είμαι ζαμανφού..είδες μιλάω και γαλλικά.."
- (Χαμογελάω πάλι.)
- "για φέρε πάλι το χέρι σου..αγχώνεσαι κιόλας πολύ;;αμάν βρε κορίτσι μου,ένω εδώ στο χέρι βλέπω να φτάνεις τα 90,άμα έχεις τόσο άγχος και τόσα νεύρα θα γεράσεις πρίν την ώρα σου.."
- (βρήκες το ευαίσθητο σημείο μου..)"Αχ κύριε Παναγιώτη μη μου λέτε τέτοια και έχω μεγάλο θέμα με το τάιμινγκ γενικότερα.."
- "Ε μώρε μικρο κορίτσι έχεις θέμα!εγώ σου λέω για να ηρεμήσεις,να μην ανυπομονείς και να αγχώνεσαι λιγότερο και μια πενταετία ακόμα την έχεις στο τσεπάκι.."
Μετά άρχισε τις βαρετές ερωτήσεις "τι σπουδάζεις κλπ;" αλλά ευτυχώς ήμουν κοντά στο τέλος της διαδρομής..
Ο κύρ-Παναγιώτης δεν ήταν τυχαία στην πλατεία Μέμου που έψαχνα ταξί,ήταν εκεί για να με κάνει κι εμένα λιγο ζαμανφου..
δεν τα κατάφερε..δεν υπάρχει λόγος άλλωστε.
Την κάθε προσωπικότητα την χαρακτηρίζουν κάποια έμφυτα και κάποια επίκτητα στοιχεία που είναι δύσκολο να τροποποιηθούν και δεν πρέπει κιόλας γιατί η τροποποίηση σημαίνει αλλοίωση και αν αλλοιωθούν αυτά αλλοιώνουν και την προσωπικότητα.
Ακόμα κι όταν λέμε οτι κάποιος αλλάζει προς το καλύτερο,κατα βάθος ενοούμε πως βρήκε τρόπο να απαλύνει την ανάδειξη των έντονων χαρακτηριστικών της προσωπικότητας του (στην ουσία τα πιέζει προς τα μέσα).
Δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις να αλλάξεις κάποιον..είναι και εγωιστικό αν το σκεφτείς..
Ομολογώ πως για μια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό να "απαλύνω" κι εγώ τα νεύρα,το άγχος και την ανυπομονησία μου αλλά μπά..
Άλλωστε αν δεν είχα τα τρία αυτά χαρακτηριστικά που τόσο έντεχνα βρήκε ο κυρ-Παναγιώτης δεν θα ήμουν το "...-νάκι".
Υγ. Ο κύριος Παναγιώτης ήταν ένας άνθρωπός που μέσα στη μεγάλη πόλη καταφέρνει να εικοινωνήσει με το δικό του λαϊκό τρόπο κι αυτό είναι αγάπη.
Όσο κι αν νομίζουμε λοπόν οτι στη μεγάλη πόλη η αγάπη έχει χαθεί κάνουμε λάθος, γιατι τα πάντα είναι αγάπη που λέει κι ένας φίλος μου..
