Home | Posts RSS | Comments RSS | Login

Έλα περπάτα στο πλευρό μου-πάρε το βάρος το δικό μου..

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Έχουμε συζητήσει για το μέλλον,για τα μυστικά,για τις σεξοσειρές,για τα sex shops,για τη μουσική κ για πολλά άλλα..
Μετά απο παρότρυνση φίλης λοιπόν -αν και νομίζω ήταν θέμα χρόνου- θα μιλήσουμε για χωρισμούς ή μάλλον (επειδή η λέξη χωρισμός μας παραπέμπει αυτόματα σε γκομενικό ζήτημα) καλύτερα για την οικιοθελή -ή μη- αποχώρηση κάποιων ανθρώπων απο τις ζωές μας.
Επειδή λοιπόν οι χωρισμοί αυτόματα ρίχνουν τους ανθρώπους στο παρελθόν μας και επειδή είμαι φανατική του παρόντος θα κάνουμε μια συνοπτική και όχι εκτενή αναφορά..


Οι άνθρωποι περνάνε και φεύγουν απο τις ζωές μας με κάθε τρόπο και ο κάθε τρόπος συνήθως καταδεικνύει και το ρόλο που έπαιζαν στη ζωή μας και το αν έφυγαν με τη θέληση μας ή οχι.
Ενδεικτικά θα δώσω 3 παραδείγματα:
-Σαν φούσκες που όσο ξαφνικά εμφανίστηκαν τόσο ξαφνικά σκάνε και φεύγουν.
Συνήθως σ'αυτήν την περίπτωση δε θέλαμε να φύγουν ή τουλάχιστον δεν το περιμέναμε και ο λόγος για τον οποίον φεύγουν ως επι το πλείστον μένει αδιευκρίνηστος.

-Σαν τα πιο βαριά αντικείμενα ένος αερόστατου που πρέπει αναγκαστικά να πεταχτούν στο κενό για να μπορέσει να συνεχιστεί η πτήση..
Εδώ έχουμε δύο υποδιαιρέσεις που συνιστούν η καθεμία ξεχωριστή περίπτωση..
α)είσαι το βάρος και σε πετάνε για να ξαλαφρώσουν
β)τους πετάς εσύ γιατί είτε σε βαραίνουν είτε σε καταπιέζουν είτε απλά δε σε αφήνουν να εξελιχθείς και να ανέβεις.

Στην περίπτωση που σε "πετάξουν" απο τη ζωή τους απογοητευεσαι-νευριάζεις-πολλές φορές σκοτώνεσαι από την πτώση και γενικά δεν σου δημιουργούνται και τα πιο ευχάριστα συναισθήματα.
Εδώ λοιπόν καλό θα ήταν να εκπαιδευτείς στην ελεύθερη πτώση έτσι ώστε πριν σε πετάξει ο άλλος,να έχεις το σθένος και την καθαρότητα σκέψης να πηδήξεις μόνος σου και να κάνεις και το κέφι σου..

Αν τώρα είσαι το β...πολυ καλα κάνεις!!!
Βέβαια δεν τους πετάμε με τη μία-τους δίνουμε μια ευκαιρία να γίνουν συνταξιδιώτες στο "αερόστατο" μας άλλα ως εκεί και με τους δικούς μας όρους.
Αν δηλαδή είναι "σκράπες" το θέμα θεωρείται λήξαν και δεν τίθεται καν θέμα "δεύτερης ευκαιρίας"-που την πήραν όλοι σκοινι-κορδόνι και λένε οτι την αξίζουν.
(Εγώ προσώπικα τις έχω κόψει τις δεύτερες ευκαιρίες-γιατι δεν υπάρχει λόγος να δώσεις σε κάποιον δεύτερη ευκαιρία από τη στιγμή που σου έχει ήδη πετάξει στη μούρη την πρώτη..)
Επειδή λοιπόν το τελευταίο διάστημα έχω βγάλει πολύ κόσμο από τη ζωη μου μπορώ να σας πω με βεβαιότητα οτι όταν "πετάς τα βαριά αντικείμενα απο το αερόστατο" το ταξίδι γίνεται πιο γρήγορο,πιο ευχάριστο και έχει πιο πολύ χώρο για νέους επιβάτες..
Και μη σας πιάνουν συναισθηματισμοί και μαλακίες-να ξέρετε οτι κανείς δε βάζει κανέναν πάνω απο τον εαυτό του και καλο θα ήταν να λειτουργείτε με βάση την ΔΙΚΗ ΣΑΣ ψυχική υγεία και γαλήνη γιατί μόνο αν είστε καλά με την πάρτη σας μπορείτε να κάνετε καλό και στους άλλους..

Αφιερωμένο στην Κατερίνα μου αυτό το κείμενο.
Φιλιά μάγκες.